Af-beeldinghe van d'eerste eeuwe der Societeyt Iesu
(1640)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina 88]
| |||||
Ga naar margenoot+HIer naest staet eenen put heel diep wel sestigh voeten,
De maerte klaeght, en seght: Het putten heeft veel moeten,
De keten is soo swaer, den eemer is soo groot,
En al dit puts-ghetuygh dat weeght soo swaer als loot.
't Is soo, als iemant heeft den heelen dagh te wassen,
En van den morghen-stondt tot 'sauents toe moet plassen,
Den eemer vanden put gaet altijdt op en neer,
En 'tmeyssen dé ghenoegh al ghingh 't maer wegh en weer.
| |||||
[pagina 89]
| |||||
Maer wie daer heeft een pomp, en daer aen komt te douwen,
Het water bortelt uyt, den leeuw beghint te spouwen:
Daer is een' soete kracht, die speelt langhs in de buys,
Tot hulpe van de maert, den dienste van het huys.
Ick laet den Philosooph met de Naturalisten
Hier ondersoeck van doen, 'ken magh gheen tijdt verquisten.
Al lagh ick noyt ter school, al schijn ick oock wat plomp,
Nochtans treck ick een' leer', ter wijl ick treck de pomp.
VVanneer den gheest is vol, niet vande silu're beken
(Die uyt een leeuwen hooft oft ander monster leken)
Maer vol van drift en treck, en vol van goeden wil,
Het waeter loopt by nae, al staet den pomper stil.
Niet dat ick hier misprijs van noodt een deughdt te maecken,
Ey neen, de boet en schult sal dienen ons voor baecken.
Dat boots-man noyt en saegh waer dat hy henen dreef,
Veel seylden uyt den stroom, veel liepen buyten schreef.
Maer den ghedwonghen wil, en de ghemaeckte veruen,
Die hebben dit ghemeen, men sietse dickwils steruen:
Als liefde iet ghebiedt, als liefde gheeft een wet,
Soo wordtse sonder schult en sonder boet gheset.
De Son en Noorden windt, die wedden eens te saemen,
VVie dat den landts-man sou met meerder krachten praemen:
Den Noorden windt die snee, hy duyckten in sijn kleet,
Maer wierp den mantel af, soo saen het worden heet.
Den haghel met den vorst, den winter met sijn vlocken,
En deden gheen ghewelt op desens landts-mans rocken:
Een soete strael der son is stercker als de kouw,
En doet den landts-man doen dat hy niet doen en wouw.
Och iae, de meeste kracht wordt liefde toegheschreuen:
Gheluckigh die door haer wordt soetkens aenghedreuen.
Als liefde praemt het hert, soo raecket al om door:
Een peerdt dat is ter handt, dat loopt oock sonder spoor.
|
|
