Af-beeldinghe van d'eerste eeuwe der Societeyt Iesu

[p. 32]

De Societeyt Iesv.

Non est qui se abscondat à calore eius. Psalm.18.
Geen landt en is soo verr' van hier,
Of ick onsteke't door mijn vier.

O Noyt vermoeyde Son, die met v gulden waghen
Aen heel de werelt deylt de nachten, en de daghen

Die door u soeten schijn, en met v purper-root

Verlicht al watter is, en treckt als uyt de doot:

Die 't al verquicken doet 't zy menschen, ofte dieren,
Als oock de voghels snel die aen den hemel swieren,

En heeten welle-com den soeten daegheraet,

De dochter van de Son, die voor haer vader gaet:

[p. 33]

 

Dees werelts klaere oogh, die met v heete straelen

 

Door-snijdt de vaste aerd', en weet daer in te daelen,

 

En werckt daer wonder in, iae van een klompken slijck

 

Brenght voor dat edel gout, en maeckt de werelt rijck.

 

Door v sietm' op een rots de diamanten groeyen,

 

Door u in een valley de schoone bloemkens bloeyen.

 

O licht! ô wonder licht! ô wiel van de natuur'!

 

Hoe menigh duysent mijl doorreyst ghy op een uur'!

 

En dat met sulck' een kracht, 'tzy met een soeten morgen,

 

Oft met v middaeghs vier; voor v is niet verborghen:

 

Daer is geen landt soo verr', daer ghy niet komt omtrent,

 

Geen landt soo naer den Noordt, of 't is v wel bekent.

 

Den bonten Moscouit die doet ghy oock sijn pelsen

 

VVel worpen van het lijf, en lichter kleet omhelsen:

 

Aen Groen-landt, Iis-landt me, dat knipper-tandt van kouw,

 

Daer sendt ghy van v vier, op dat het branden souw.

 

Iae noua Zembla selfs al is't dats' v dert terghen

 

Met noyt-gesmolten ijs, met wit-besneeuwde bergen;

 

Ghy speelt in haeren sneeuw, het ijs hardt als metael

 

Dat schroomt v soet gesicht, en vloeyt oock door een strael.

 

O Iesv Compagnie! ô vier van onse tijden!

 

O hemels soeten schijn! spijt al die v benijden,

 

Ghy die daer opwaerts rijst, en ouer al v licht

 

En straelen mede deylt, oock uyt des sons gesicht.

 

De werelt was nu koudt, daer was niet vier, noch leuen,

 

Godts liefde was vergaen, wie sal die weder geuen?

 

VVie sal dien flauwen geest verwermen! ô wie sal?

 

Belijdt wie dat ghy zijt, sy doet het ouer al.

 

VVel aen loopt als de Son, en wilt voortaen soo schijnen,

 

Op dat de werelt sie door v haer ijs verdwijnen,

 

Loopt voort van eeuw tot eeuw, en wilt noyt blijuen staen,

 

Soo sal u glans en schijn noch altijt voorder gaen.