Dordrechts lijstertje
(1624)–Abraham Aertsz. Plater–
Auteursrechtvrij
[pagina 88]
| |
Stem: Onlanghs vroech int Morgen-root, &c.
INt soetste vanden Somer-tijt,
Op 'langhste vande daghen,
Als Phoebus gulde waghen
Byna des Hemels cloot omrijt,
En dat de groene haghen
Meest witte bloemtjes draghen:
Doe was ick beraen,
| |
[pagina 89]
| |
Om heel vroech op te staen,
En nae buyten te gaen,
Dat ick heb ghedaen:
Om op de ruyme baen,
'tBenaeut ghepeyns te jaghen.
Soo haest en was ick niet op gangh:
Ick sagh Aurora wijcken,
En 'tgroote licht uyt kijcken,
Het vlugh ghevoghelt was al langh
Elck aen syn soet Musijcken,
Soo't aen 'tghehoor mocht blijcken:
Ick gingh eenen keer,
Ick en weet niet hoe veer,
Hoe wel niet te seer,
Ick en mocht schier niet meer,
Ick meende daer ter neer
In onmacht te beswijcken.
| |
[pagina 90]
| |
Onder eene groene Lint
Gingh ick my neder vellen,
En om te rusten stellen,
Doe soele sachte suyje wint
Met soet ruysighe quellen,
Scheen al het loof te tellen,
En dees suyselingh // socht,
My in duyselingh // brocht,
Iae veel eer als ick docht,
Ick in sluymeringh rocht,
En soo te beter mocht
Den gheest hem weer versnellen.
Vermoeyt en deusich vande vaeck,
'Tlichaem wiert langhs hoe swacker,
Nochtans de geest bleef wacker:
'Tscheen my tot inwendigh vermaeck,
| |
[pagina 91]
| |
Morpheus, als een macker
Toonde my eenen acker,
Daer ick sach langhs heen
T'samen comen treen
Een seer grof van leen,
Met een net besneen,
Noyt schoonder my verscheen:
Noch hy, noch sy ghebracker.
Hy saccher ('tscheen) heel deftigh uyt
Langh hayr en bruyn van wesen,
En op zijn schouder ghepresen
Droech hy een knods en leewen-huyt,
Noeyt en was my voor desen
Soo vremden paer ghewesen:
Want sy tenger was,
Fraey gheciert docht my as
| |
[pagina 92]
| |
Een Godin op dat pas,
Daer sy saten int gras,
Heeft heur een Satyr ras
Met geyle lust begresen.
Naer veel ghenucht en boerterij
Die sy daer bey bedreven
Heeft hy zijn lief ghegheven
Sijn Leeuwen-huyt, in plaets trock hy
Heur syden cleederen even,
Scheurende. Van mijn leven
Noyt drolligher slach,
Als my docht dat ick sach
Daer ick sluymerigh lagh.
En naer liefdigh verdragh,
Alsmen wel dencken mach,
Vielens' in slaep daer neven.
| |
[pagina 93]
| |
Den avont die viel op de hant,
Den Satyr bot van treecken
Met minnen-lust ontsteecken.
Hy quam vast voelen lancx de cant,
En hy heeft sonder spreecken
Aent Leeuwen-vel gestreecken.
Als hy voelde dit cleet,
Heeft van anghst schier gesweet:
Maer op hoop van gereet
Synen brant ritzich heet
Te blussen, is hy t'leet
Soo hem docht fraey, ontweecken:
Want hy ginck al tastende voort
En aen heur cleet hy knoeyde
Daer hy het lijf vermoeyde,
Dat hem so brandigh hadd' becoort
| |
[pagina 94]
| |
Eer hij't: eylaes! verhoeyde
Die daer in lagh en gloeyde
Die heeft hem gevat,
En hy sloegh hem soo mat,
Iae, zijn trony soo plat
Och! hy kreet als een kat,
En hier van docht my dat
Ick wacker tuys my spoeyde.
Reyn liefd' betoont.  |
|