|
| |
| |
| |
Bruyloft-ghedicht, Ter eeren den vromen Iongh-man C.V.L. Rvtgers. Ende d'eerbare jonghe Dochter M. Hanecops.
'T Is ken'lick, my bekent, mijn ouw bekende kennis,
Dat ghy met REYN GENEVCHT en yver sonder schennis.
Op den twee-topschen Bergh PERNASSVS steegh met lust,
En hebt RHETORICA konst-liefdigh daer ghekust,
Iae reyend' u vermaeckt met IVPYNS Dochters neghen,
Daer MINERVA niet min (met gonst tot u gheneghen)
V dorstigh heeft ghelaeft, uyt PEGAS, hypocreen,
| |
| |
Daer APOLL' en MERCVR' tot uwen nut verscheen,
Die uwen Geest en Pen, const-vloeyend' soo verselden,
Dat ghy waert een cieraet der HELICONSCHE Helden:
Maer doch de gulde FAEM, oft ware Eer-gherucht,
En niet langher toe, dat wy (met REYN GENEVCHT)
Soo veelmael als te voor, met u mochten verkeeren,
Want mijn geboorten-plaets' riep u tot staet van eeren,
Daer ghy u, na den eysch, sijn deftigh oock in droeght:
Manhaftigh, door 'tverstant, dat tot Regeringh' voeght:
Verstant, ja rijck verstant! oock in EVCLIDES konste,
Die met der oogh' af meet, wat d'oogh be-ooght opt ronste,
Te vaster van begrip door 'tkonst-van Cijffren wis:
Voorts al wat reden eyscht by u te vinden is.
Maer noch ontbrack u yets, ja 'tsoetse wel van allen,
Dat was het suyver Beeld uws Beelds een welgevallen:
Daer sonder (BRVYD'GOM Heer) dat uwen vluggen Geest
Te vluggh' was inde vlucht, ja sonder rusten meest:
| |
| |
Doch hier op heeft gelet, niet den blinden verleyer:
Maer trouwe, Hemelgonst, en oprecht herten-vleyer,
Die heeft u oogen-konst lief-koosich soo verwert.
Dat u heur groote deughd on-metelick scheen int hert:
Voorts deur u ooghs-gesicht heur schoonheyd sloop eer lange,
Dat ghy vrywillich gaeft in vrydom u gevangen:
End' dees gevanckenis, hoe welse eyscht ter noot,
Des Suppiers laetste endt, oft des gevangens doot,
Nochtans met lust en rust, hoop ick, salt u behagen,
Dat ghy gevangen wenscht te worden out van dagen:
Dat gun u die, voor wien ghy eeuwigh u verbint,
In desen echten stant, God-vreesend beyd' gesint.
En soo't u is bekent, dat dese Aertsche wooning
De Ziel gevancklick houd, en dat der vromen Crooning
D'eeuwige vryheyd is, soo houd ick dat voor vast,
Dat ghy Heer BRVYD'GOM sult u aengename last,
Als 'tHooft versorgen wel. Maer waerom tijt versleten?
| |
| |
Dewijl' doch 'thalve lijf, 'tveelhoofdigh Diers onweten,
Heeft wetend' wel gheheerscht, veel eer 'tlichaem vereent,
Onder een vreedsaem hooft, daer wort s'Lijfs nut gemeent.
Daerom Vrou BRVYT, die zijt des BRVYD'GOMS lieve helft nu,
Ontfanght hem als hy V, vertrout hem vry het selfd' nu:
Soo doende wort ghewis des Heeren milden Zeghen
Voor u, en voor u huys voorspoedigh vast vercreghen.
Dit wenschen wy u 'tsaem Heer BRVYD'GOM en vrou BRVYT
En op dat ick bequaem mijn reden vast besluyt,
Den Ghever alles goets belooft heur dit alt'samen,
Die hem ghestadigh bidt, met vast betrouwen, AMEN.
Nu Vrienden, weest verheught; u welkomst' seker syt,
Ick doe des BRVYD'GOMS woort: want hy heeft nu ter tijdt
Inwendigh meer ghedenck, als uytwendighe reden:
Want syn belusten Gheest die gaet hem nu vertreden
Inde Warande van des BRVYTS vermaerde deught,
En van heur schoonheyt schoon. Ia oock hy hem verheught,
| |
| |
Dat vanden selven naem hem is ten deel ghevallen,
Die ons ter werelt brocht het meeste heyl van allen.
Heer BRVYD'GOM vander LITH, MARIA wast die 'kmeen:
En die ist noch, die ghy,, en sy u meent met een,
Daerom ghy Speelnoods denckt, den dagh is verr' aent korten
De bruyne schaduw' komt alleynskens neder storten.
Drinckt, kust eens vriend'lick om, den avont die wort out:
Maer dat ghy 'tlieve paer niet langher op en hout:
Want HYMENEVS heeft syn Fackel al ontsteken,
En d'EENDRACHT heeft alree 'tsacht bedde op ghestreken:
LVCINA wenscht, dat niet vergheefs en wort ghesayt.
DE BRVYT die wenscht om rust. Den BRVYDGOM waer gepayt,
Int smaken vande vrucht, die hy lang' heeft verwacht.
Na 'tscheyd-lied drinckt eens om, en daer me goeden nacht.
Reyn liefd' betoont.
|
|
Auteursrechtvrij