Spektakel
Voor het schouwspel van zeven en twintig mensen die uit een wagen worden gehaald, aan de paal gebonden en neergeschoten, is er een select publiek opgekomen. Dames maken er toilet voor en zitten op voorbehouden plaatsen zoals in de schouwburg. En in een blad uit de streek kon men lezen dat, nadat de zeven en twintigste was neergeschoten, een toeschouwer het spijtig vond dat er niet meer waren. Een andere vond het vervelend dat zij in de rug werden geschoten omdat hij niet kon zien welke smoel zij trokken als de kogels door hun lichaam boorden.
En telkens als er mensen worden vermoord met het spektakel van de repressie, zijn er vrouwen en mannen die er zich heen haasten. ‘Komt bij, komt bij, er is wat schoons te zien’. Bij de laatste gelegenheid werd de executie van zeven mensen ingelast in het kermisprogramma. Een autobusdienst bracht de kermisgangers uit de buurt, na een nacht van drank en vermaak, in de vroege morgen naar het executieplein; als bijzondere attractie was het neerschieten van een man die ze van een draagberrie naar de paal sleepten, waar hij in de touwen ineenzakte.
Hier en daar gaat een zwakke stem van protest op. En dan zwijgt men weer overal, van Mechelen tot Brussel. Tot opnieuw de geweren van de executiepelotons knallen.
Auteursrechtelijk beschermd