erger daar de man, om een groter publiek te bereiken, getracht had zijn hoofd door het loket te krijgen, wat hem half gelukt was. Het kostte echter veel moeite om het terug binnen te halen.
De eigenaar van deze verheven inborst was afkomstig uit de beroemde gemeente Zele die aan de onderwereld heel wat merkwaardige mannen en aan het kamp van Lokeren heel wat cipiers met Septemberbroeken heeft geleverd. Hij had, samen met zijn broer, een geldafpersing van niemandal onder bedreiging gedaan, waarvoor hij een tijdje nadien twee maand kreeg als hij er reeds vier gezeten had. Misschien wordt hem dat afgetrokken als hij terug komt. Zoiets doen ze niet met ons. Als ge twee jaar gezeten hebt, zult ge niet minder dan twee jaar krijgen. Wat vanwege de krijgsraad een brevet van goed gedrag is. Want onder de vijf jaar heeft iedere straf de waarde van een vaderlijke berisping.
In gewone tijden mochten de gevangenen de mis bijwonen in hokjes die zijn als rechtstaande doodskisten met een opening bovenaan. Ook daar hebben zij dan de gelegenheid om de vroomheid van het ogenblik af te wisselen met de profane opwellingen die zij in hun doodskist neerschrijven. Maar nu, met de overbevolking van de gevangenis, werd de mis vanuit de cel gehoord. Het zijn treurige ogenblikken als de bel weerklinkt en de mannen zitten zwijgend naar de muur recht over hen te kijken. En zij denken aan de gezichten die zij thuis in de kerk zien en aan kinderen die met het grote kerkboek in de hand naast hen stappen. En aan de christelijke mensen die hun huis hebben geplunderd... ‘zoals wij vergeven onze schuldenaren’.
Auteursrechtelijk beschermd