Face au mur

Al Capone

Dat beseffen hier ook de mannen van het gemeen recht. En Al Capone, die de karwei doet van potten en eten, begrijpt dan ook het Belgisch gerecht niet langer. Hij voelt zich onschuldig als hij over ons geval nadenkt. Want, zoals ik later herhaaldelijk mocht ervaren, vinden de kinderverkrachters, schriftvervalsers en andere stielmannen in hun hart de vaderlandse gevoelens weer die zij met de moedermelk hebben ingezogen, en kijken vanuit de hoogte van hun gekrenkte waardigheid op ons neer.

Want zie, Al Capone zit hier omdat hij een koe gestolen heeft. Vroeger zat hij voor andere dingen, maar dat is 't verleden en dat moet men met rust laten. Die koe is op de zwarte markt gekomen; hij heeft een controleur een arm overgeslagen: ze zouden hem moeten decoreren want de zwarte markt was een vaderlandse instelling en de con-

[p. 35]

troleurs hebben het land verraden. Daar valt niets tegen in te brengen: het is zo. Als men A aanvaardt van de nieuwe tien geboden, moet men tot Z gaan. Wij hebben later gezien dat ze inderdaad tot Z zijn gegaan.

Maar er is een andere bitterheid in het oprecht gemoed van Al Capone en van Jan die zijn vrouw de keel oversneed en van de vent die zijn broer vermoordde en van de andere mannen die hier tot nuttige dienaars van de maatschappij wederopgevoed worden. Bij hun intrede alhier, hebben de Engelsen al de mannen naar huis laten gaan die niet langer dan tot einde 1945 moesten zitten. Er moest plaats gemaakt worden voor ons. Een cadeautje van zestien maand is de moeite waard. Nu kunnen de jongens hier niet begrijpen waarom de grens tot 1945 werd getrokken, waarom zij er niet bij zijn. En 't is toch om te vloeken als ge zo de kans langs uw neus ziet voorbijgaan, want er is nooit een tijd geweest zoals deze voor een stielman, vooral in de Septemberdagen.

Wij zijn niet intiem genoeg met hen om ze te troosten, en alle gepraat moet gestolen gaan. Voorzeker zouden de Septemberdagen nog interessanter zijn geweest hadden de zware jongens van hier eens zonder vrees voor gendarmen en met de zegen van de wettelijkheid, kunnen tonen waartoe ze in staat waren. Maar het is ook zonder hen gegaan. Voor één van hun soort die zit, lopen er honderd vrij en de eer van het land berust in veilige handen.