Face au mur

Wederopvoeding

Buiten de ‘Ziekten des Dronkaards’ hangt er ook het ‘Reglement der Belgische Gevangenissen’. Drie woorden met een hoofdletter. Het is oud; ik meen mij te herinneren dat het uit de jaren zestig is. Het heeft weerstaan aan de tand des tijds. Er staat o.m. dat roken en pruimen verboden is; snuiven moogt ge doen. Pruimen is nochtans goed tegen de honger, maar het Reglement veronderstelt normale voeding. Met het oog op het Reglement gevestigd, heb ik voor de eerste maal van mijn leven gesjiekt. Amerikaanse tabak, zoet en met een verre geur van honig. Ge wordt daar een beetje ijl van in het hoofd, maar dat is haast een weldaad.

Er hangen ook spreuken in de cel. Zij zijn ook zeer oud en hun wijsheid schijnt te komen van een geslacht dat reeds lang uitgestorven is. Ik sta sceptisch tegenover de vor-

[p. 29]

mende kracht die er van moet uit gaan op de mannen die hier gezeten hebben. Zij wekken op tot soberheid, zingen de lof van de arbeid die tot welstand brengt en verkondigen dat eerlijk het langst duurt. Het is alsof ik de mannen zie grinniken voor wie deze deugdzaamheid bestemd is. En het is mij een raadsel welke gang hun gedachten hebben gevolgd als zij de sierlijk geschreven wijsheid lazen:

Zet een kikvors op een stoel,
Hij springt weder in den poel.

Wat, als ik het rijpelijk heb overdacht, hierop neerkomt: laat die kerels vrij en een half jaar nadien zitten zij hier weer. Wat realistisch gezien maar niet opvoedend is.