Eloquenza. Welsprekentheyt.
Een Vrouwe met verscheyden verwen gekleet, hebbende op 't hoofd een kransken van 't kruyd Iris, houdende in de rechter hand eenen Blixem, en in de slincker een open Boeck.
Het gesey de kleed vertoont, dat gelijck de verwen verscheyden zijn, alsoo behooren oock de Oratien, of de Vertooghreedenen gekleet en geciert te wesen, met verscheyden vindingen.
De krans van 't bovengeseyde kruyd, seyt Pierius in 't LX boeck, dat een beeld is van de Welspreeckentheyt. Want Homerus verhaelt, dat de Trojaensche Orateuren, gelijck dieselve seer welspreeckende waeren, gegeten hadden van den bloeyenden Iris; gevende de Poeet daer mede te verstaen, datse met alle vlijt en naerstigheyt de gronden van cierlijck te spreecken, hadden geleert. En dit is de oorsaecke, waerom de bloeme van dit kruyd door haere veranderinge, en ciersel van hare verwe, een groote gelijcknisse heeft metten Iris ofte den Regenbooge, diewelcke oock by haer alleene gehouden was, voor Goddinne van de Welsprekentheyt.
Door 't Boeck wort verstaen, wat voor een saecke de Welspreeckentheyt zy, en dat het een kracht is van veele woorden, die door de konst zijn te saemen gestelt: en die ten meestendeel beschreven, en voor de naekomelingen bewaert worden: Door den Blixem wort verstaen, gelijck 't Pierius in 't XLIII boek uytleyt, dat de Welsprekentheyt van een bespraeckt en wijs Man, met minder moeyte, de gemaeckte hertneckigheyt, die in de gemoederen der onweetende en hooghmoedige Sotten heerscht, te gronde stort, als de Blixem de hooge toorens en gebouwen, te needer werpt, van die sich boven andere gemeene huysen verheffen.
Auteursrechtelijk beschermd