Carita. Liefde.
Een Vrouwe in 't rood gekleet, hebbende boven op 't hoofd een brandende vlamme Viers, houdende onder den rechter arm een kindeken, 't welck zy te suygen geeft, en twee andere speelen aen haere voeten, waer van 't eene haer by de slincker hand vat.
Een Naevolger Christi sonder Liefde, is als een ongetoonde en gantsch ontstelde Luyte. En daerom wort de Liefde geseyt ingelijft te zijn, om dat zy ons met God en den Menschen in Liefde en genegentheyt vereenight, die al hoe langhs soo meer aen wassende, ons waerdigh maeckt der eeuwiger heerlijckheyt.
Het roode kleed, bediet Liefde, om reeden boven geseyt, waerom oock de Bruyd, in 't Hooge Lied Salomonis, dese verwe, van haere beminde, seer lief hadde.
De vlamme Viers op 't hoofd, is door haere wackerheyt, een teycken, dat de Liefde, nae haere gewoonlijcke maniere, nimmermeer ophout te wercken: eenige willen voorders, dat door 't vier, Christus sal verstaen worden, in dese woorden: Ick ben gekomen dat ick vier op der aerden sende, en wat wilde ick liever dan dat het schoon brande?
De drie kinderkens, betoonen dat de Liefde wel eene Deughd is, maer nochtans heeftse driedobbelde kracht, overmits het Geloof en de Hope, sonder de Liefde dood zijn; 't welck oock dit gedichte uytdruckt:
O heerelijck geschenck en overkostel pand!
Dat uyt den Hemel daelt, van Gods vermogen hand:
Auteursrechtelijk beschermd