Vita Inquieta. Het ongeruste Leven.
Dat het leven der Menschen een gestadige ongerustheyd is onderworpen, wort ons door Sysiphus te kennen gegeven, die welcke, nae de versieringe van veele Poëten, nimmermeer ophout van een swaere steen op de spitse van eenen hoogen en steylen bergh te rollen, die welcke altijd daer nae nederstortende, soo pooght dese ellendige Mensche, dieselve wederom van nieuws op de spitse des berghs te brengen, alwaer hy niet machtigh is, om dien selven aldaer vast te houden. Waer over Ovidius seyt, dat hem altijd een swaere steen quelt.
De bergh is het beeld van onse leven. Het opperste des Berghs is de ruste en vernoeginge waer nae dat yder verlanght.
De steen is de arbeyt en moeyte, die een yder aenneemt, om daer toe te konnen geraecken.
Sysiphus, nae dat het Baptista Renaldus uyt leyt, is een uitbeelder van de ziele, diewelcke, terwijl zy al hier beneden is, altijd nae eenige ruste verlanght: die welcke zy naulijx verkregen hebbende, terstont nae een ander hoopt. Want d'eene stelt zijne waere gelucksalicheyt in de eere deses werrelts, d'ander in Rijckdom, dees in weetenschappen, die in de gesontheyt, dees in den treflijcke naeme, die in den Eedelman: En hier door wert hy gedwongen dat onse begeerlijckheyd, aldaer haere waere ruste moet vinden.
Auteursrechtelijk beschermd