Carita. Liefde.
Een Vrouwe in 't root gekleet, houdende in de rechter hand een brandend herte, en in de slincker een kindeken datse omarmt.
De Liefde is een bequaemheyt van den wille, die van God is ingestort, ons bewegende om hem boven al, en onsen naesten, als ons selven, te beminnen.
Met het brandende herte en 't kindeken in den arm wortse geschildert, om dat de Liefde eene suyvere en brandende werckinge in 't gemoed is, tot God en de schepselen.
Het hert wort geseyt te branden wanneer het bemint: Want de Geesten beweeght wordende door eenigh waerdigh onderwerp, doen het bloed te gelijck nae 't hert optrecken, 't welck door de hette ontstelt wordende, soo wort het geseyt te branden, daerom seyden de discipulen van Emaus oock, branden onse herten niet als hy met ons sprack? En dit wort gemeenlijck van de Poëten mede geseyt, van de geyle Liefde.
Het kindeken worter gestelt door gelijckheyt der woorden Christi, Wat ghy den minsten hebt gedaen dat hebdy my gedaen.
Het roode kleed, hebbende gelijcknisse van 't bloed, toont dat de waere Liefde, sich, nae 't getuyghnisse Pauli, totte stortinge des bloeds toe, uytstreckt.
Auteursrechtelijk beschermd