Cesare Ripa's Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants

Carro del' Acqua. Koetse van 't Waeter.

Phornutius heeft in 't boeck van de Natuyre der Goden, Neptunum voor 't waeter afgebeelt, stellende een oud Man, met een langen baerd, en de hoofdhayren als het Zeewaeter, daer een sluyer van die selve verwe, om heer is geslingert, houdende in de rechter hand een drie tandighe Vorck, staende op een seer groote Zeeschelp, voortgetrocken van twee Walvisschen, of twee Zeepaerden, midden in de Zee, al waermen rontom veele Visschen 't hoofd siet boven 't waeter steecken.

Neptunus is geweest eene van drie gebroeders, die by lootinge het waeter te beurt viel, en daerom is hy genaemt den God der Zee, diewelcke de oude nu stille, dan seer verbolgen, plachten af te maelen.

De verwe van de baerd, hoofdhayren en sluyer, bedieden de verwe van de Zee.

De drietande vorck bediet de dryerleye aert van 't waeter, want eenige van de fonteynen en revieren, zijn soet; de Zeewaeteren zijn sout en wrang en eenige zijn brack, en in de staende meyren zijnse wel niet sout, doch droef en onsmaecklijck.

[p. 268]

De koetse is hem gegeven, om zijne beweginge in de groote wijde en vlacke zee te betoonen, en de ruyschinge en bulderinge die hy doet, zijn gelijck de raeders van de karre.

Dese karre wort van wreede Zeepaerden voortgetrocken, om te bewijsen, dat Neptunus de eerste vinder van de Paerden geweest is: gelijck de Poëten seggen, want als hy met zijne drytande Vorck, op der aerde sloegh, soo quaemer een Paerd uytspringen. En gelijck Diodorus verhaelt, soo was hy de eerste die de Paerden betemde.