Virginita. Ionghvrouwschap, Maeghdelijcke Staet.
Een bleeck Maeghdeken, een weynigh mager, van aengenaem en schoon opsicht met een bloeme krans om 't hoofd, in wit gekleet, speelende op een Cyther, veel vrolijckheyt betoonende, naevolgende een wit Lammeken, dat midden in een weyde gaet.
Zy wort jongh gemaeckt om dat zy haere overwinninge, nae haere Ionckheyt, afmeet, en haere waerdigheyt nae de tegenstrijdige genegentheyt van dees Ouder.
De bleeckheyt en vrolijckheyt zijn teyckens van vasten en van boetveerdigheyt, als wesende twee sonderlinge bewaerders van de Maeghdom.
De bloemen heeft zy op 't hooft, om dat, gelijck de Poëten seggen, de Maeghdom niet anders is als een bloeme, diewelcke soo haest zy gepluckt is, al haer schoonheyt en aerdigheyt verliest.
Zy volght het Lammeken, om dat de Maeghdom seer prijslijck is, wanneerse de voetpaeden Christi naevolght, wesende dieselve 't voorbeeld van de oprechte suyverheyt, en 't rechte Lammeken dat de sonden des Werrelts wegh neemt.
De groene Weyde bediet de genoeghlijckheyt van het dertele leven, 't welck als het gras begint en eyndight: Om dat het leven de vrucht van de waere genoeghsaemheydt niet by hem heeft, maer alleen een slechte schijn, die terstont daer nae verdort en verdwijnt: welck leven, door de Maeghdom, met een dapper en vrolijck gemoed, met voeten getreden zijnde, doet, dat zy met vrolijckheyt op den Cyther speelt.
Auteursrechtelijk beschermd