Cesare Ripa's Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants

Speranze Fallace. Hope die valsch is.

Een groot Maeghdeken, wiens hayren zijn ten Hemel gerecht, met bloote borsten, en een oogh in 't voorhoofd, en twee groote vleugels aen de schouderen, houdende in de rechter hand een Wolxken, in de slincker een Vleermuys en een Kauworde.

Iongh wortse gemaelt, want gelijck dees Ouder ongestadigh is, alsoo slabackt oock dese Hope, als hopende sonder grond, op dingen die buyten de Reeden en behoorlijckheyt gaen.

Een oogh heeftse alleen, om dat een Mensch aen wien 't licht van de Werldsche dingen ontbreeckt, hebbende oock geen ander vertrouwen, of eenigh ander licht dat van 't Gelove of Godsdienst herkomt, 't welck nochtans het oprechte tafereel is, in de schipbrekinge van de vervallende Hope, soo verliest zy het licht terstont en wanhoopt.

Met seer groote vleugels wordtse gemaeckt, om dat onder haere schaduwe veel volx schuylt, want de menichte der Sotten is seer groot.

Het Wolxken vertoont, dat dese snellijck door den Wind wort verdreven, en sonder dat het de Mensch weet, vervlieght en verdwijnt het.

By de Werreldsche Hope wort oock de Vleermuys vergeleken, die welcke meestendeel in 't duyster vlieght, hebbende geen glants van 't licht, 't welck is Iesus Christus onse Heere, noch de gunste van sijne genaede, Hierom wortse mette Vleermuys

[p. 207]

afgemaelt, en daerom seytmen dat dese Hope dese naevolgers heeft, als logens, droomen, valsche wercken en logenachtige gissingen.

Mette naeckte borsten wortse gemaelt, wantse voeden een yder vrywilligh met haer melck.

De Koeworde die in korte tijd seer wast en sich verheft, maer in der haest ter aerden valt en verdort, vertoont dat dese Hope, die qualijck gegrondet is, hoe hooger men dieselve siet opstijgen, dies te eerder staetse in gevaer van te niet te gaen, en in roock te verdwijnen.