Speranze delle Fatiche. Hope van den Arbeyd.
Een Vrouwe in 't groen gekleet, die kooren in haer schoot hout, 't selve met de ander hand sayende.
Dese beeldnisse vertoont dat de Hope een verlangen is van een goede saecke, met kennisse van bequaemheydt om 't selve te mogen verkrijgen, want het kooren, op een behoorlijcke maniere, sayende, soo weet hy door de voorgaende eervaerentheyt, dat het sich vermeerdert, en daerom werpt hy het weynige als nu vrywilligh wegh, op Hope dat het sal overvloedigh wederom in komen. Alhoewel 't selve door veele toevallen kan werden verhindert. Waer over Dante aldus singht:
Met honigh is ons hoop en bittre alst gemenght,
Die heden ons wel vreughd, maer morgen droefheyd schenckt:
Die nu vliegt nae 't gesternt, en daelt strax weer beneen,
Dus kan de Dood alleen, al onse Hoop vertreen.
Auteursrechtelijk beschermd