Speranza divina & certa. Hope die Godlijck en seecker is.
Een jongh Maeghdeken, gekleet als voor geseyt is, mette handen te saemen gevoeght, en de oogen ten Hemel gekeert. Gelijck de Werrelt en de Menschen, die sterflijck en onseecker zijn van haere geduyrigheyt, niet konnen eenige werckinge van een seker en vast goed voortbrengen, alsoo schenckt en besit God, die een gever alles goeds en de waerachtige grond van alle Menschlijcke Hope is, alles volmaecktlijck in sich selven. En daerom wort dees beeldnisse gemaelt, dat zy de oogen ten Hemel keert, de handen gevouwen hebbende. Waer over de Propheet seyt: Saligh is hy die sijne oogen van d'ydelheyt en valsche sotheden afwent. En die sich met het gemoed en met opmerckinge eedel maeckt, hopende en verlangende nae onverderflijcke dingen, die de veranderingen van de tijd, noch de toevallen van dit sterflijck leven, niet zijn onderworpen.
Iongh wortse gemaelt, om datse moet gesont, welgestelt, sterck en bevalligh zijn, niet konnende hopen, 't geene zy niet beminnen, noch 't geene beminnen dat geen hope heeft van 't goede of van 't schoone: En dese hope, gelijck S. Hieronymus seyt, is niet anders als een verwachtinge van die dingen, waer in wy vertrouwen hebben.
Auteursrechtelijk beschermd