Eta del Argento. De Silvere Eeuwe, onder Iupiter.
Een jongh Maeghdeken, doch niet soo schoon als 't voorgaende, staende by een stroyen hutte, in 't silver gekleet, dat met allerleye kostlijckheyt sal verciert wesen, oock sal 't hoofd met een konstigh geswier van peerlen en gesteenten opgepronckt sijn, mette rechter hand salse op een Ploegh leunen, en met den slincker salse een bondel koorenayren houden, hebbende silvere brooskens aen de voeten.
Dat dit Maeghdeken soo schoon niet is, als dat van de gulden Eeuwe, en gekleet op de wyse als geseyt is met het verciersel op 't hoofd, vertoont het verschil datter is tusschen de gulden en de silvere Eeuwe, waer van Ovidius aldus in 't eerste boeck Metamorphosis gedenckt:
Nae dat de gulde Eeuw door afgonst was verstreecken,
Begost de silvre Eeuw, nu voor den dagh te breecken,
Waer door de groote rust ten deele was geschent,
Dies yder sich om winst en totte konsten went.
Men stelder wetten in, en 't voorschrift om te leven,
Gelijck hun Iupiter nae sijne lust wou geven.
De tijd die eeuwigh scheen, die wierde thans gedeelt,
En 't lieflijck Sonne-Iaer in vieren afgebeelt.
Doen vielder sneeu en vorst, en bracht veel rampen meede
Van sieckte koorts en jicht, soo datmen sich most kleeden,
En bouwen huys en hoff, met sorge voor 't gesin,
De Ossen in den ploegh, en saeyen om gewin.
De Ploegh en de kooren-ayren, als mede de stroyen hut, bedieden de Landbouwinge en heeginge, diewelcke in de tijd van de silvere Eeuwe begost is, en de timmeringe van huysen, die men als doen aenvingh, gelijck uyt Ovidius te vernemen is, in sijn eerste boeck van de herscheppinge.
Auteursrechtelijk beschermd