De menschetende aanbidders der zonneslang

Wie waren de voorvaderen der Kalinia's?

Bij hun eerste aankomst in Mexico hoorden de Spanjaarden overal spreken van geheimzinnige volken, welke de provincie Anahuac zouden bewoond hebben, en waarvan de beschaving der Aztecs en andere volken zou afstammen. Inzonderheid de Toltecs werden meermalen genoemd. Trekkende van uit het Noorden, wordt verondersteld dat zij omstreeks het einde der 7de eeuw zich over Anahuac verspreidden. Algemeen werden zij beschouwd als de grondleggers der beschaving van Mexico en Centr.-Amerika. Van hen stamt af het ingewikkelde tijd systeem der Aztecs, Maya's enz. Zij kenden metaalbewerking, landbouw, beeldhouwen enz. Hun hoofdstad Tula was gelegen ten noorden der Mexicaansche vallei. Maar overal in het land bestonden grootsche ruines welke aan de Toltecs werden toegeweten. Vier eeuwen lang voerde dit volk de heerschappij over Anahuac. Toen, verzwakt door oorlogen, hongersnood en epidemiën, verdwenen zij even geheimzinnig als zij gekomen waren, en velen veronderstellen dat zij zuidwaarts trokken naar Centr. Amerika en de West. Ind. eilanden; en dat van hen de grootsche ruïnes van Palenque, Copan, Tikal afstammen. Volgens alle geschiedschrijvers brachten de Toltecs geen menschenoffers en waren ook geen kanibalen.

Quetzalcoatl (de Vogelslang) ook de naam van elken hoogepriester, was de gebaarde witte, goede Godheid des Aztecs. Hij was geboren in het maagdenland Tula of Tlapalan in het Oosten. Ook van de Toltecs als inwoners van Tula of Tollan wordt beweerd, dat ze wit waren. Volgens Fuentes zijn de Toltecs en hun eersten koning Tanub, die Tula stichtte afstammelingen van de Joden, die ruzie met Mozes gekregen hadden. Lord Kingsborough heeft zijn leven en schatten gelds gewijd om te bewijzen dat de Indianen en Joden aan elkander verwant zijn en dat de eerste van de laatste afstammen. Door vele moderne geleerden wordt dit streven van den

[p. 33]

geachten schrijver min of meer bespot o.a. door Prescott die een versje er aan verbindt, doelende op den groenen broek die Adam in het Paradijs droeg. Brinton zegt zelfs dat al deze oude droomen van de verloren 10 stammen, Buddhistische priesters, Phoeniciers enz. in de paperassenmand thuis behooren.

James Kennedy beweerde dat de Caraïben van Afrika kwamen en dat niet zoo lang geleden. Wij laten de overige opinies maar achterwege, zonder daarop nader in te gaan, want anders zouden wij Dupaix moeten aanhalen, die aan de ruïnes van Centr. Amerika een ouderdom toekent van voor den Zondvloed. Rochefort geloofde niet, dat de Caraïben van het Zuiden kwamen naar de Eilanden. Von Steinen daarentegen plaatst de bakermat van hun geslacht aan de Amazone. In allen gevalle, ter plaatse waar thans de Centr. Am. ruïnes staan, wonen, volgens Stephen enz. vele Caraiben. A.M. Fozzer wijdt een artikel (Arch. Inst. of Am.) aan een studie over den invloed der Spanjaarden op de Maya's, terwijl de Lakandones weinig veranderd zijn. Hij zegt verder: ‘The white people of the land know the Indians of the Peninsula as Maya's and the Lakandones as Caribs.’

Maken wij thans een vergelijking van de vorenstaande legende der Caraiben over hunne voorvaderen en de sages betrekking hebbende op de Toltecs. Vooreerst de naam Anahuac, die ‘nabij het water’ zou beteekenen⁽⁶⁾. Volgens Clavigero omvat de naam alle streken van het Nieuwe Spanje enz. M. de Charencey merkt op dat wel 20 steden in Mexico Tula genoemd werden. Volgens anderen echter doelt Anahuac op een watervlakte of meer. Maar wij zien niet in waarom Clavigero ongelijk zou hebben, wijl de naam evengoed symbolisch kon geweest zijn, evenals de Tunupere der Kalinia's geheel zinnebeeldig is. Wat ons vooral treft is de naam Tula, wijl dit in de Caraibische taal aanduidt de wijsheden, onderwijs welke groeien uit het lichaam eener Slang de z.g tulala of bekoringsmiddelen. Deze vormen gelijk wij te voren hebben aangehaald klaarblijkelijk een grondslag van kennis en schrift en staan in direct verband met aula taal, mala ondorwijs, teekenkunst enz. Het woord tulala is een meervoud. Evenzoo golden de Toltecs van Tula als de grondleggers der Amerikaansche beschaving van alle onder-

(6) Water in het Car, is tuna en beteekent symbolisch ‘gedachten’. Ana doelt op de materieele gedachten, de hand; owate, owak zon zijn ‘nabij naast’. Dat ook het Mex. begrip zinnebeeldig is, blijkt uit het woord Tbalocan (een synoniem van Tulen) in verband met Tlaloc de regengod. Water zelf heet all en slang coatl, dat wij terugvinden in Quetzal-coatl.

[p. 34]

wijs. Merkwaardig vooral is de overeenkomst van Tula of Tollan met de Bijbelsche Torah de Wet, een woord dat eveneens onderwijs, leer enz. beteekent. Verder nog dat in de Car. legende melding gemaakt wordt van een hooge vlucht, die de kennis hunner voorvaderen genomen had doch welke weder door de spraak-verwarring werd te niet gedaan.

In de Popol Vuh worden de Kiches als de Toltecs beschouwd, die Yakui heetten; terwijl hun God Tohil eenzelfde zou zijn als Yolcuat-Quitzacuat (Car. Joleka de duistere) - dat is Youalli ehecatl (nacht en wind) - de God der Toltecs. De etymology van het woord Yakui wordt door Seler uitgelegd als in verband met het Mexicaansche Yaque d.w.z. zij gaan, de vertrekkenden enz. (doelende op het verdwijnen der Toltecs) ook gebruikt met betrekking tot den dood. Volgens Abbé Brasseur doelt Tula op Thule der oude geographen hetgeen Brinton verwerpt, zeggende dat deze plaats zich niet op aarde bevindt. De naam komt ook somtijds voor in verband met Tonallan, de zonnige plaats. Hoe het ook zij tona toont duidelijk aan een begrip ten grondslag aan Tonaka vleesch, substantie, Tonan, onze Moeder, Tonalamatl, het heilige boek enz. waarover nader. In allen gevallen, het feit staat er, dat waar van de Toltecs melding wordt gemaakt, deze begrippen en zels de namen precies overeenkomen met die der Caraïbische Pujai's. B.v. het woord Jakua beteekent bij de Car. de aanduiding, begeestering, wind, over het algemeen, in direct verband met juku mieren (het kennis-symbool) en met de kennis der geneesmiddelen, de tulala. Het woord vormt tevens een synoniem van Awalajumu welke zooals wij nader zullen aanhalen klaarblijkelijk eenzelfde begrip voorstelt als de Mex. tonalamatl.

Ook in andere streken van Amerika kwamen legenden voor, welke min of meer met de spraak-verwarring in verband moeten gestaan hebben. O. a. wordt van den tempel van Cholula nabij de stad Pueblo, door de inboorlingen verteld, dat hij gebouwd was door een familie van 7 reuzen, die den grooten Vloed ontsnapt zijnde, een tempel wilden bouwen, die tot aan de wolken reikte. Maar dat de Goden, hierover verontwaardigd, vuur lieten vallen uit den hemel.

De inwoners van Chiapa kenden volgens bisschop de Vega, een legende die vrijwel overeenkomt met ‘De Toren van Babel en de spraakverwarring (Katome der Car.). Maar, vraagt Prescott, wie zegt ons, dat de Pater niet overdreven heeft?

Een ander overeenkomst is Ciocoatl de Slange-vrouw (Car.. Okojumu), gelijk haar naam aanduidt. Zij bracht de vrouwen barens-

[p. 35]

nood en de zonde en den dood in deze Wereld. Zij werd steeds voorgesteld met een slang (Ikili der Car.) naast haar. Torquemada zegt, dat deze Mexicaansche Eva twee kinderen had, Cain en Abel (Ka en Bu). De oudere vertalers der Tellerian en Vatican codices voegden erbij dat zij zonde in de wereld bracht door de verboden roos te plukken (epeli of vrucht der Car.). Veyta herinnert zich een kaart van de Toltecs of Aztecs te hebben gezien voorstellende een tuin waarin een enkelen boom (Kumaka, Takini, de boom van kennis enz. der Car.) door welker takken een slang met een vrouwenhoofd kronkelde (Okojumu der Car.). Ook in andere Mexicaansche manuscripten komen menschen voor trachtende bloemen enz. (yaliko onzer Car.) te plukken van een boom. Zie na de talrijke Car. en Arowaksche legenden, de etymologie der taal enz. en geen onpartijdige zal meer volhouden, dat er onmogelijk verband kan bestaan tusschen de Toltec's en de Kalinia's. Maar wij beweren niet, dat de Toltecsche en andere legenden lijnrecht van de Joden zouden zijn gekomen. Beide berusten evenwel op één grondslag, het 13-letterige alphabet van elementaire werkingen enz. en niet op een redenlooze instinctmatige nabootsing van dierengeluiden enz. door onze voorvaderen.

Natuurlijk kan hiertegen aangevoerd worden, dat al hebben alle menschen eens tot één volk behoord, en één taal gesproken, wij toch verderop weder terugvallen op den anthropomorphischen aap. Maar dan moet men in alle gevallen toegeven, dat de door Mozes beschreven spraakverwarring werkelijk op een feit doelt, dat zich kan herhalen. Opmerking verdienen tevens de volgende zinsneden in het Oude Test.

En Ik zal een zwaard der wrake over u brengen dat mijn verbond wreken zal; en of gij u al in uwe steden zult opsluiten, zoo zal Ik toch de pest onder u zenden, en zal u geven in de handen uwer vijanden....

Dat gij het vleesch van uwe zonen en dochteren zult eten...

Ik zal uwe hoogten verdelgen en uwe beelden uitroeien en zal uwe lichamen op uwe afgoden werpen en Mijn Ziel zal een afkeer van u hebben....

En Ik zal uwe steden woest maken en uwe heiligdommen omver werpen en zal uwen liefelijken reuk niet ruiken....

Ik zal u onder de volkeren verstrooien....

Wenden wij den blik naar Centr. Amerika. Wat zien wij Overblijfsels van grootsche steden, uitgestrekte ruïnes getuigende van een beschaving, even groot, zoo niet grooter dan die van het Oost. Halfrond. Maar het volk, dat ze bouwde, schijnt onbekend.

[p. 36]

Hoe toevallig het dan ook zij, de profetie staat geschreven, en de feiten waarop zij doelt, zijn werkelijk geschied.

Naar wetenschappelijke opvatting echter zijn voorspellingen, profetiën enz. valsche begrippen. De valsche wetenschap van astrology, schrijft Prescott, schijnt bij alle semi-beschaafde volken te zijn bekend geweest. Maar wij vragen: Is het dan zoo absoluut zeker dat er geen verband bestaat tusschen de beweging om ons en de beweging in ons? Force in matter, zegt de geleerde, Gedachte Onu in stof nana, beweert de barbaar.

Kan het niet even goed zijn dat de sterrewichelarij een afdaling was van een verloren wetenschap, die op waarheid berustte? Deze bewering wordt bevestigd als men aanneemt, dat onze voor vaderen niet zoo idioot waren als de Beschaving ze beschouwt. In dit geval zou de astrology der middeleeuwen enz. een kinderlijk begrip geweest zijn, een imitatie, een overblijfsel van een volwassen waarheid uit het verleden.

Over de astrologie der Toltecs zullen wij maar zwijgen. Want het is slechts enkele jaren geleden dat het de moderne wetenschap gelukte, de juiste astronomy der oude Mexicanen te begrijpen, om reden dat wij eenzelfde kennis van de sterren bezitten. De juistheid der opgaven kon dus gecontroleerd worden, hetgeen onmogelijk was bij de ontdekking van Amerika omdat die kennis toen ontbrak. Maar hoe dit geschiedt in gevallen waar onze kennis te kort schiet, is moeilijk te bepalen. Een overtuiging van eigen onfeilbaarheid en volmaaktheid leidt ons dan er toe van valsche wetenschap te spreken tot op den dag, dat wij ze vatten. Dan pas is zij waarheid geworden, omdat wij haar begrijpen(sic). Wij voleindigen met de vraag aan het begin van ons werk te herhalen: ‘Wat is Waarheid?