't Lof van Cupido
(1626)–E. Pels de Jonge–
AuteursrechtvrijMet verscheyde vrolijcke en minnelijcke deuntjens
[pagina 26]
| |
Singhen hen d'Amstels Maechden lof,
Of sent in my den seghen,
Dat ick daer mach dichten of.
2.
Ick weer dat Natuer heeft gheteelt,
Een Maecht die met haer soet gheluyt;
Mijn hart, ghemoet, en sinnen steelt,
Laet my toe Muse dat ick uyt
Roemen haer deuchden en crachten,
Die sy inder Natuere heeft,
En 'tsoet gheluyt, ick achte
Dat ghy het haer ô Muse gheeft.
3.
Luyt, Harp, Viool en gaet soo soet,
Noch eenich ander Instrument,
| |
[pagina 27]
| |
Als 'tgesangh van dees Iuffrou doet,
Wanneer sy haer tot singhen went,
Sy doet die treurt verblyen,
Hoe treurich dat hy treurt mee
En baert op som' getyen,
Veel meer crachts als den Orphe.
4.
Laet Orpheus en Arion
Speelen om prijs op't snaeren spel,
En dat dit Nimphje dan begon
Te singhen eens ick weet sy wel
Soude verdoven het spele,
Met hare soet klinckend' gheluyt
Want hare held're keele
Die munt boven d'ander uyt.
| |
[pagina 28]
| |
5.
In Hemel, Aert noch Locht is niet
Dat haer haer stem verdoven can,
Sy singht soo helder menich Liedt
Dat sy verdooft de Pijp van Pan,
Apollo met synen Liere,
En gheeft gheen soo soet gheclanck,
Pierides niet een siere
Sijn te achte by haer ghesanck.
6,
Ghy Musiceens van d'Amstels pleyn
Die Musieck singht op seven toon,
Comt laet u held're stemme reyn
Eens hooren aen dees Ioffrou schoon,
En haer dan eens hoort quelle
| |
[pagina 29]
| |
Een liedt op de duytsche tael,
'k Weet dat haer heldre keele,
Overwinnet u altemael.
7.
Onder hondert duysen mael duyst,
Van Maechden en vintmen niet een,
Die dinghen can soo helder juyst,
Als dese Iouffrou die ick meen,
Alle Nimphen en Driaeden,
Int soet ghesangh te boven gaet,
Iae selfs al de Najaden,
En singhen soo niet op haer maet.
8.
Natuere heeft ghegheven haer,
Dat sy in schoonicheen munt uyt,
| |
[pagina 30]
| |
Dat wanneer sy niet sterffelijck waer,
En van haer gaf soo soet gheluyt:
Sy soude alle de Goden
Hebben onder al haer ghebiedt,
Godinnen tot dienstboden,
Waert dat sy was sterffelijck niet,
9.
'T hemels licht geeft schoonder schijn,
Als d'ooghen doen van dees Godin,
Ghelijck den blixem van Iupiin,
Soo zijn haer ooghen meer noch min.
't Princesjes glinsterend' ooghen,
Die ontsteecken de minne brant,
Soo groot zijn haer vermoghen,
Dies haer lof singht in Ambstellant.
Alle met der tijt. E. P. |
|