Q. Horatius Flaccus dichtkunst op onze tijden en zeden gepast

[p. 48]

[Q. Horatius Flaccus Dichtkunst]

Op de Tytelplaat

Het woedend raazen van Onweetenheid, én Nijd¹

Vind wég, nóch middel, om de Dichtkunst te belétten
De Vlag te voeren, én zich op de Troon te zétten,

Al haaren haateren, én vijanden ten spijt.

Zy, achter 't Wapenschild van Kastrikom bevrijd⁵

Voor 't vinnig schieten der vergifte lastersmétten,
Geeft aan Mélpomené, geeft aan Thalia wétten,⁷

En aan de Saters, wier schéndschriften zy niet lijdt.⁸

Dés deeze toornig op den Overzétter smaalen,⁹

Heel schóts bespóttende zyn' pén mét eenig récht;¹⁰

Omdat hy 't zwaarste wérk van Flaccus durft vertaalen;

En door zijn' vaerzen nóch de naam van Geelvink vlécht;

Om, als Horatius mét Pizoos naam, zo slécht¹³

Eene overzétting mét die luister te bestraalen.

1 Onweetenheid: de geblinddoekte figuur rechts; Nijd: herkenbaar aan de slangen in het haar.

5 Kastrikom: Kornelis Geelvink, aan wie Pels zijn werk had opgedragen, was heer van Kastrikom; bevryd: beschut.

7 Melpomene: muze van de tragedie; zij draagt een kroon omdat de tragedie alle andere geschriften overtreft. Cf. Vondel: Hoe hoog men drave in styl en toon/Het treurspel spant alleen de kroon. Thalia: muze van het blijspel.

8 De Saters zijn de zittende figuren met bokspoten; Horatius had in zijn Ars Poetica hun optreden al met waarschuwingen omgeven, Pels stond er helemaal afwijzend tegenover. Het woord schéndschriften duidt op de oude verwarring tussen satire en satyrspel.

9 Overzétter: Pels, die blijkens de Voorréde (p. 51) ook de schrijver van dit sonnet is en daarmee een proeve van lichte zelfkritiek geeft.

10 schóts: schamper.

13 Pizoos naam: Horatius' geschrift was aan de gebroeders Piso gericht; slécht: simpel.

[p. t.o. 48]

[p. t.o. 49]