Reize in de binnen-landen van Zuid-Africa

[16 April 1803]

ZATURDAG den 16e APRIL¹²² namen wy tegens twaalf uuren des middags afscheid van den posthouder; het strand der Mosselbaay volgende,¹²³ reeden

122 Lees: Sondag, 17 April. G.M. IV, p. 113: ‘Wy namen den 17e ten elf uuren het middagmaal, en vertrokken ten 12 uuren van de post de Mosselbaai...’

123 Paravicini meld nie dat hulle onderweg by ‘de plaats van Claas Meyer’ aan was nie (G.M. IV, p. 113). Dit was Hartenbosch, vyf myl van Mosselbaai, waar hulle ontvang is deur Nicolaas Meyer (ged. 1.10.1747) seun van die Esaias Engelbertus Meyer aan wie Hartenbos in 1730 die eerste toegeken is. (G.R. II, A-O, p. 369, en Aanwins 709 (Hartenbos) in die Kaapse Argief). Op die plaas is sedert 1936 die dorp Hartenbos en die vakansieoord van die A.T.K.V.).

[p. t.o. 30]

‘Groene Valley by de Gankoma’

[p. t.o. 31]

‘Fort Frederik aan de Algoa Baay’

[p. 31]

wy nog heden tot aan de plaats van de weduwe ter Blanche;¹²⁴ het was laat in den avond toen wy aldaar aankwamen: deeze hoeve legd in eene vrugtbare bergkloof door welke de weg naar het Autiniqua land loopt; wy vonden hier wederom eenige treknienschen, welke in het zelvde geval zyn als die welke wy by Botha aantroffen; veele hunner hadden tog hunnen kuddens gered, en algemeen hadden zy het eerste gevoel van geledene rampen vergeten, weinigsten de vrouwen en jonge meisjes, waar onder verscheidene waren die er tamelyk wel uitzagen maakte door hunnen vrolykheid dat wy een aangename avond doorbragten, want algemeen liefhebsters van danssen zynde, haalde zy tot laat in de nagt eens regt hun hart op. Een oude viool welke ik in de handen kreeg gaf tot den dans aanleiding, en er was geene mogelykheid om die lieve kindertjes te weigeren zo dat weldra al wat beenen had lustig rond sprong. Men gevoelde dat de arme musikant zig tussen beyde dringend liet bidden en met kleine vergeldingen liet overhalen de vreugd te verlengen; dog alle dingen neemen een einde en dienvolgens raakte zowel de danssers als speelman ook eindelyk zodanig vermoeid, dat ieder een goed heen komen na bed zogt. Gaarne had men ons gezelschap des anderen dags zoeken overtehalen het verblyf nog vierentwintig uuren te verlengen, en eenige onzer hadden hier wel ooren naar: maar!!!

124 Rheeboksfontein van die weduwee Pieter Terblanche. Pieter Terblanche (ged. 16.12.1721, oorl. 27.1.1795) is getr. op 25.8.1748 met Petronella Bothma (ged. 1.4.1731). Een van hul seuns was Pieter Terblanche van Buffelsvermaak (vgl. infra voetn. 159). Pieter Terblanche, die ouere, was heemraad van Swellendam en vername besoekers, o.a.H. Swellengrebel en Joachim van Plettenberg het die plaas op die deurreis besoek. (G.M. IV, pp. 32 en 58.) Hy het ook die plase Modderrivier en Sorgfontein op sy naam gehad (R.L.R. 42, p. 49. Die naam Reebokkenfontijn kom reeds in 1752 in die joernaal van Beutler voor (B.H.D. II, p. 76.) Die plaas is in 1762 aangeteken vir P. Terblanche as Aan de Reeboksfonteyn gel: over de Gouritzrivier. (R.L.R. 42 p. 49).
Ten tyde van 'n besoek aan die opstal op 31.12.1959 was die woonhuis al sowat 20 jaar verlate en in verval. Daar was enkele van die oorspronklike buitegeboue nog te sien. Die opstal is verlaat omdat dit veral in die winter moeilik van die rivierkant te bereik is. Dit lê net suid van Bottelierskop, oos van Klein-Brakrivier en reg noord van die spoorweghalte Reebok.