Princeliicke deuiisen

[p. 461]

CCXVI. Mors sceptra ligonibus aequat.

De Doot maect heel gelijck de rijcke Conincks-staven
Met d'arme boeren spae'n, daer sij het lant met graven.

De Doot can van ons al het rechte vonnis geven:
Sij maect ons all gelijck, al schillen wij in't leven.

Den Coninck groot van macht, den spitter crom en stijf,

Die liggen nae hun doot dick ind' aerd lijf aen lijf.

Dus mensch en wilt toch niet op uwen rijckdom roepen:
Die't al verlaten moet, wat can hij eygen noemen?

Tzij arm, tzij rijck, de Doot onthaeltse al even wel:

Die ghij nu soo versmaeydt, wort uwen rot-gesel.

DE schilderij van eenen Conincx staff, en-

[p. 462]

de van een Hauweel, Spaede, oft Lantmans Schuppe, te samen cruys-wijs gebonden, ende een doots-hooft daer bovenwaerts tusschen gevoegt, met dese woorden, Mors sceptra ligonibus aequat, (dat is, De Doot maect de Coninx scepters, ende de Boeren Spaden al even gelijck:) behoorden te wesen een Devijse, dienende tot spiegel oft onderwijs, van alle groote Vorsten, Princen, Edel, ende Rijcke lieden, ende alle ander menschen die op deser werelt in eenigen staet, oft lants bedieninge gestelt, ende daerom aensienlijck zijn.