Princeliicke deuiisen

[p. 444]

CCVIII. Qui me alit, me extinguit.

Die mij eerst voedt,
Mij weder vvt-doet.

QVI ME ALIT ME EXTINGVIT.

Den brand wort hier gevoedt met Wasch oft vetten Hars:
Maer dien heeft haest gedaen, als dees Torts overdwars

Oft nederwaerts gekeert, door't al te schielic vloeyen

De vlamme doet vergaen, die sij eerst dede groeyen.

Mijns liefstes schoonheyt groot, doet oock als dese Wasch:
Sij voedt wel eerst mijn hert; maer, comtet heur te pas,

Sij smoortet wederom, als sij mij gaet begeven:

Heur afzijn is mijn doot, heur bijzijn is mijn leven.

OP den dach dat de Switsers gheslaghen

[p. 445]

wierden ontrent Milanen van den Coninck Fransoys, van hoochloffelicker gedachten, voerde Mijn-heer van Sinte Valier, d'oude, vader van Me-Vrouw Diane van Poitiers, Hertoginne van Valentinois, Capiteyn van hondert Edelmannen, een Bannier oft Standaert, daer een brandende Tortse in geschildert was, doch mettet licht omgekeert tegen d'aerde, soo datter heel veel Wasch op de vlam nederwaerts vloeyde, in voegen dattet den selven brandt scheen te doen wtgaen: ende daer bij stonden de volgende Latijnsche woorden: Qui me alit, me extinguit: dat is, Die mij voedt, doet mij wt. Welcke Devijs hij dede maken ter liefden van eene sijn seer beminde edel-vrouwe: willende daer mede te kennen geven, dat gelijckerwijs haer schoonheyt, voetsel gaf aen sijne gedachten, alsoo stelde sij hem oock ins seer groot gevaer ende noot van sijn leven te verliesen.