Princeliicke deuiisen

[p. 440]

CCVI. Esto tiene su remedio, y non jo.

Dees beest heeft sijne baet en medecijn gevonden:
Maer ick arm mensche niet: soo can mijn Lief mij wonden.

Och hoe beclaeglick is den staet der geen' die minnen:
Dat daer geen dinck op aerd genesen can heur sinnen!

Dit Hert is heel doorwont met eenen schermpen schicht;

Maer doch het vint een cruyt, dat al sijn smert verlicht:

Mijn hert is oock doorwont; maer ick en can niet vinden
Die mijn quetsuer (och arm!) can stelpen oft verbinden.

[p. 441]

 

Den Godt Apollo self, die alle baten vont,

 

Seer swaerlijck in sijn hert door Dafnes min gewont,

 

Bekende van dees pijn, Eylaes wat sal mijns wesen,

 

Des Liefdes wont en is met geen cruyt te genesen.

VOor Devijs van een ongeneeslicke Liefde, mach gheschildert worden een Hert met eenen Pijl doorschoten oft gewont, hebbende in sijnen muyl een tacksken Dictamnus: het welc een cruydt is (van sommige voor een soorte van Wilde Poley ghehouden) dat seer overvloedichlijcken groeyt in het eylant van Candien: waer mede de ghequetste Herten oft Hinden alle hun wonden ghenesen, als sij daer van eten: Ende daer bij salmen voegen de boven vermelde Spaensche woorden, willende segghen: Dit dier vint baet om sijn wonde te genesen; ende ick en vinder geen: Volgende hier in het gedicht van Ovidius den Poeet in het Boeck vande herscheppingen oft Metamorphoses: wanneer Apollo sich beclaghende vande vergeefsche Liefde die hij Dafne de Nymfe toedroech, aldus seydt:

Hei mihi, quod nullis amor est medicabilis herbis!

Dat is:

Wee mij, dat de Liefde met geenderley cruyden gheneesbaer is!