Princeliicke deuiisen

[p. 427]

CXCIX. Sic vos non vobis.

Den Os, de Bie, het Schaep, zijnt voorheur selven niet:
Soo zijt ghij niet voor u, al die het volck gebiet.

Al ist dat iemant veel gedaen heeft inden crijg,
Het is hem alderbest dat hij sijn roem verswijg:

Den Oversten van't heyr moet al den lof toecomen;

Die hem in sijnen dienst om gelt heeft aengenomen.

Nochtans inwendichlijck mach hij wel zijn verblijt,
Dat hem de Heeren gan in sulcken swaeren strijt

Te quijten sijne plicht. Godt heefter veel vercoren,

Die voor een ander man te wercken zijn geboren.

Doch Princen, wie ghij zijt, en Staten veel-betrout,
En roemt oock niet te seer: want al u onderhout

Comt u van Godt alleen; en die wilt dat ghij sorgers

Niet voor u selven zijt, maer voor u slechte borgers.

Anders.

Al tgeen dat Cesar wan, door sijn seer cloecke helden,
Doen hij sich tegen Room en sijn vijanden stelden,

Quam hem alleenlijck toe: en d'ander die heur hant

Hem leenden tot verderf van hun selfs vaderlant,

Die waeren sonder hem bijnae als niet in't vechten,
Noch sonder hem en mocht al hun gewelt niet hechten.

[p. 428]

 

Och wonder wercken Gods! hij was alleen die vocht,

 

Hij was alleen die Room met cracht heeft t'onderbrocht.

 

Al die seer cloeckelijck eertijts voor Cesar streden,

 

En deden hem veel dienst, die hebben dit beleden,

 

Wij zijn ons selver niet; doe Cesar ons geboodt,

 

Doen waren wij als mans: nu zijn wij min dan bloot.

 

Iae Labienus self, die Vranckrijck hielp gewinnen,

 

En lucten niet met al dat hij oint dorst beginnen

 

Tot Cesars achterdeel: doe hij voor Cesar streed,

 

Doen luctent hem seer wel, al wat hij docht oft deed.

VVAer het sake dat iemant volbrocht had eenich loflick werck oft vrome daet, diemen nochtans sijn Overste, Meester oft Heere toeschreef: Ick soude hem voor Devijs willen geven twee Ossen, treckende een Carre oft Ploeg, met een van die veerskens van Virgilius, Sic vos non vobis, al oftmen segghen woude, Soo werckt ghij oock, maer het is al voor een ander.