Princeliicke deuiisen

[p. 424]

CXCVII. Ignis gladio non fodiendus.

Het vier en hoortmen niet met een svvaert te doorsteken
Oft koteren te seer: het pleegt sich self te wreken.

O ghij die al te licht met iemant schimpt oft spott,
Wilt toch onthouwen wel Pythagoras gebodt,

En wilt het Vier met t'swaert te slaen nimmermeer poogen,

Oft tsal u in het laetst weer springen in u oogen.

Een ongenoechlick mensch, die strax van grampschap blaect,
Is best dat niemant haest met woorden aen en raect:

Een die crackeelich is, can doch gheen schimp verdraghen,

En hij loont die hem quelt veeltijts met harde slaghen.

Des vliedt dit urich volc, en schout heur hatich vier:
Bij heur is geen verstant, geen reden, geen manier.

[p. 425]

DE kijfachtighe ende crackeelachtighe menschen dient seer wel de volgende Devijs, te weten van eenen man die mettet punckt van sijn rapier slaet, graeft oft kotert in eenen grooten hoop gloeyende kolen: de welcke hem met heur geynsters oft springende voncken sijn een ooghe doen verliesen: met de volghende woorden, die ghetrocken zijn wt het Leven van Pythagoras: Ignis gladio non fodiendus: dat is, Men moet het vier met gheen swaert slaen, steken oft stoken.