Princeliicke deuiisen

[p. 422]

CXCVI. Amico ficto nulla sit iniuria.

Claegt niet dat u begeeft een die ghij eerst verliet:
Want den geveynsden vrient geen ongelijck geschiet.

Een goet rechtvaerdich man, heel ongewent te liegen,
Sal niemant, wiet het zij, oint soecken te bedriegen:

Maer merct hij dat den man die hij eerst hiel voor vriendt,

Hem met een dubbel hert en schoone woorden dient:

Hij mach hem oock seer wel met tselve gelt betalen,
En sijn geverwde grim vrij van het aensicht halen:

Al sulcken volk verdient doch anders niet dan spijt,

Na heur verraers ghemoet met heur blij aensicht strijt.

OP de ghene die heur selven seer constelijcken connen gheveynsen iemandts

[p. 423]

vriend wtwendich te wesen, dient seer wel de Devijs van eenen man die een grim oft momaensicht aenheeft (het welck bediedt de gheveynstheyt der menschen) die van eenen anderen man op sijnen tronje geslagen wort met eenen stock, soo dat hem het momaensicht ter aerden ontvalt: Daer bij dienen oock de volghende Latijnsche woorden; Amico ficto nulla fit iniuria, dat is, Het onghelijck dat eenen gheveynsden vriendt ghedaen wort, en mach oprechtelijck geen ongelijck ghenaemt worden.

Anders.

Die ongelijck wil doen, te recht geen recht gebeurt;
Nu hij met een valsch hert de vrientschap eersten scheurt.