De Griecken oock, eer sij heur Keyser gingen croonen,
Die plagen hem het hout tot sijn doot-kist te toonen.
Voorwaer geen macht, geen eer, geen vreucht is hier soo groot,
Die ons becoren can, als wij aensien de Doot.
IN ouden tijden, als sommige vande Egyptenaren te samen bancketteerden oft hoveden, soo was hun costuyme ende gemeyn gebruyck, ter wijlen sij aen tafel waeren, datter een van henlieden, nemende inde hant een beeldt oft schilderije als een Geremte, oft een gedaente vande Doot; de selve elc een van de gesetene ginck toogen, segghende tot hen allegader, d'een voor, d'ander naer: Siet hier: Besietet wel wat dinck dat dit is: maeckt soo goeden cier als ghij wilt: nochtans soo moet ghij sulcx worden. Voorts aengaende des waerschouwingh ende ghedenckenis des Doots, soo vertelt ons Isidorus oock, dat te Constantinopelen een oudt gebruyck was, op den dach dat den Keyser gehult oft gecroont wierd, ende wanneer hij in sijn meeste pompeusicheyt, glorie, roem, pracht, ende blijschap was, sittende op sijnen Keysers-throon oft stoel, datter alsdan eenen metsers-gesell voor sijn Maiesteyt quam staen, hem toonende de drij oft vierderley steenen om mede te bouwen: hem vragende; met dusdanige woorden: Alderbeminste Heere, u sal gelieven te kiesen ende te gebieden, van welcke soorte van dese steenen ghij begeert datmen u graf oft sepulture maecken sal.
Auteursrechtvrij
