Princeliicke deuiisen

[p. 374]

CLXVIII. Hîc terminus haeret.

Geluckich is den mensch, die weltevreden, seydt:
Hier stuyt het wtterst end van mijn begeericheydt:

HIC TERMINVS HAERET

Die sijnen hoogen staet eenstandich wil behouwen,
Moet sijn eergiericheyt een weynich laten couwen:

Hij moet sijns herten lust wat snoeren hier op aerd,

En dencken, T'is genoeg, dat ick ben eel en waerd:

Ick ben groot bij mijn Vorst, en bij sijn ondersaten:
Wat sou mij grooter macht toch in het laetste baten?

Ik sett mij self dees maet, eer het Geluck sich wend:

Mijn palen staen hier vast: hier neemt mijn pracht sijn end.

Anders.

Als niet en is gerust die wel iae weeldich was,
Dan keert sijn hooge vlam seer dick geheel tot assch.

DE groote Heeren ende edel lieden, om te verhoeden dat de overvloedicheyt, ende den voorspoet in rijckdom, heerlickheyt ende hooghen staet, heur niet en commen te beletten oft te doen vergeten de ghedachtenis van dat sij menschen zijn, hebben altijts seer deugdelijcken getracht, om voor beter oogen te houden eenige vertooning van onser aller eynd: Gelijckerwijs als hedens-

[p. 375]

daechs noch doet de Heere van Boizi, Groot Schiltknecht (oft Opper-stalmeester) van Vranckrijck, dragende voor sijn Devijs de schilderij van eenen afgehouwen tronck oft stronck houts, liggende ter aerden gesmeten ende gevelt, mitsgaders het boven geschreven woort, HÎC TERMINVS HAERET, bediedende soo veel al oftmen seyde, hier stuyt oft hangt het eynd, ende den wttersten pael.