Daer mede vocht hij weer: op dat hij toonen souw
Dat hij Fortuyn verwan, oft immers winnen wouw.
MArcus Sergius, een Ridder van Roomen, hebbende dickwijls gestreden tegen Hannibal, ende van hem tot twee reysen toe gevangen geweest, niettemin altijts door listicheyt wt sijn handen ontcomen zijnde, verloos ten laetsten in eenen slach sijn rechter hant. Soo dat hij daer nae genootsaeckt was, in vier verscheyden slaghen met sijn slincker hant te vechten. Doch mits dat hij hem selven daer mede soo wel niet behelpen en cost, als mette rechter hant, soo dede hij een ijsere hant maecken, ende aen sijnen arm setten oft hechten: waer mede hij soo wel ende vromelijcken vocht, dat hij daer nae in twaelf slaghen oft schermutsinghen achter een, de overhant behiel in Vranckrijck tegen de vijanden der Romeynen. Daerom tuygt Plinius, dat hij niemant en weet diemen meer behoorden te prijsen, dan desen Sergius: gemerckt dat hij door sijn vromicheyt ende cloeckherticheyt de Fortuyne self verwinnende, een seer groote menichte van Cranssen oft Croonen verdient ende vercregen heeft.
Auteursrechtvrij
