Princeliicke deuiisen

[p. 335]

CXLIX. Là, le danger.

Daer, daer is het gevaer, besiet het al te recht:
Veracht u vijant niet, al schijnt hij swack en slecht.

[p. 336]

 

VVat baet het stout bestaen, dat gij deur Bacchus-nat

 

Gedreven zijnde aenvaert? Wat helpen all u crachten

 

Die ghij halfdroncken doet? sij zijn niet waerd om achten.

 

Het meeste datter werct, moet schuylen onder t'blat.

 

Daer is eerst al den noot, daer is het crijgs-gewelt.

 

Den droncken Godt is loos, al schijn hij half te gecken:

 

Hij doet niet voor de vuyst, maer spelende in het velt.

 

Als ghij maer loof en wacht, dan gaet hij t scherp ontdecken.

 

Dit heeft tSpartaensche volck van Bacchus wel geleert.

 

Sij deden openbaer wel somtijts groote dinghen:

 

Maer, gantsch gelijck den Wijn eerst helpt, in't laetste deert,

 

Sij lieten het bedroch veel tusschen vroomheyt springen.

Anders.

Nae lange hoop van vreucht, nae ingebeeldt geluck,
Leer ick nu recht in tijts bekennen mijne schade.
Nu isset best dat ick den voet wat achter ruck:
Vertoeve ick noch wat meer, ick ducht het is te spade.

Het schoon ivoiren beeldt, verciert met roosen-verf,

Van mijn beminde bloem' aensach ik menich werf,
En docht het was soo goet, en soet alst scheen te wesen,
Maer als ick naeder quam, heb ict t'onrecht gepresen.

Heur wel vercierden top, heur oogen claer van schijn

(Daer daer is het dangier,) die staken vol fenijn:
Als ick heel bij heur was, mijn lijf begost te swillen,
De pijn die wiert soo groot, en was niet om te stillen.

Des trad ick achterwaerts, en docht in mijnen sin,

Waer sal ick vinden rust, ontstelt mij die ick min?
Can mij tgeen mij behaecht, het hert soo seer gecrencken,
Soo wil ic nae geen lust oft schoonheyt langer dencken.

Want daer sij schoonste was, van daer quam mij het quaet.

Te vlieden tschoon om tquaet, is dan den besten raet.

[p. 337]

HEt beelt van den Godt Bacchus tot Lacedemonien, hielt een Lancie in de hand, rontom beloopen ende bewimpelt van onderen tot bovenen toe met bladeren oft rancken van Veyl: selfs het ijser oft het scherp spits van dese sperre was daer oock mede bedeckt. Waer mede die van Lacedemonien misschien hebben willen te kennen geven dat de oorloghen niet gevoert oft bestiert en worden door cracht ende ghewelt alleenlijck: maer beter met sekere bewimpelinghen van raden, bedeckt verstanden, pracktijcken, loseeringhen ende listicheden, die met sachtmoedicheyt ende met coel-bloet geschieden: de welcke soodanich zijn, dat alle cloecks openbaere ende stoute crijchs-daden ende aenslagen de selve listichheden onderheevich zijn, ende dicwijls daer door overtreft worden.