Soo dat het volck gerust bij vrede en vvapens leeft.
In crijg, in vred'; in rust, in alle tegenspoet,
Altijt, hoe dattet gaet, een waecker wesen moet.
Als al het Vee wat slaept, dan moet den Herder waken:
Het Volck dat gaet en speelt, den Vorst let op sijn saken.
Den Haen is nimmermeer sich self soo toegedaen,
Dat hij sijn Hoenders sorg geheelijck laet vergaen:
Hij craeyt te sijner tijt. Is u een lant bevolen,
V sorg moet zijn het meest, u vreucht moet zijn gestolen.
[pagina 331]
[p. 331]
Anders.
Den Haen wect ons tot werck, den Horen tot den crijgh:
Het is geen reden dat een van die beyde swijg.
DOor het wecken ende het uurewerk van den Haen ende van het Trompett oft Schalmey, machmen ordeelen hoedanighen onderschil datter is tusschen Rust, ende Onrust: oft tusschen de Vrede ende d'Oorlog.
Auteursrechtvrij
