Princeliicke deuiisen

[p. 324]

CXLIV. Malo vndique clades.

Van alle canten comt den boosen het verdriet:
En dat hij ander deed', hem selver weer geschiet.

Waer wilt ghij henen gaen, o booswicht, vol berouwen?
Waer denct ghij u voortaen te bergen oft onthouwen?

Ghij slacht den blooden haes, die mits dat hij wel weet,

Dat hij des landmans loof en warmoes schendt en eet,

Te geener tijt gerust sich selven cnaegt met wroegen.
Geen dinc versekert u, geen vreucht mach u genoegen.

Den boosen vreest ontrouw, versucht altijt en beeft:

Mits dat hij elcken-een ontrouw bewesen heeft.

[p. 325]

DE swaerden oft poegniaerts, van buyten; den rinc, ende den Haes oft de Vreese van binnen; geeft te verstaen, dat de schelmen ende booswichten nerghens vrij moghen wesen: ghemerckt dat sij altijts in ghevaer ende noot zijn, om van de Goddelicke straffe oft wraecke achterhaelt te worden, soo wel op't velt, als binnen de steden: soo wel in het lichaem, als in hun siel ende geest. Want aldus worden sij ghedreycht, selfs (beneffens veel meer ander plaetsen van de heylige Schrift) door de eygen woorden van Moyses, Foris vastabit eos gladius, & intùs pauor, Deuteron. 23. dat is, Wtwendich sullen sij vernielt worden ende verwoest met het swaert: ende van binnen sullen sij verbaest worden door vrees, anxt, ende verschrickinghe.