Princeliicke deuiisen

[p. 320]

CXLII. Victrix casta fides.

De cuysche vaste trouvv sich soo in't minnen mijdt,
Dat sij vervvinster blijft van't vleesch dat heur bestrijdt.

Petrarca was begaeft met sulcken dichtens segen,
Dat hij elck die hem las door wonder cond beweghen:

Maer Laura was begaeft met sulcken reynicheyt,

Dat heur den aerdschen lust mishaghen was en leyt.

Heur over-suyver hert, en trouwich vast gelooven,
Cond des Poeets gedicht en soeten sanck verdooven:

[p. 321]

 

De temming van het vleesch, heur herten-winster bleef:

 

Soo dat Petrarcas const vergheefs veel dichte en schreef.

 

O bijster vreemde saeck: wie soude dat versinnen?

 

Een sulcken groot Poeet en cond geen vrouw verwinnen.

 

Sijn kunst en goede gunst heeft sij wel veel geacht:

 

Maer sij hiel heur vrij-hert alleen in Godes macht.

IN het Minrebroeders clooster tot Avinion, op het graf van Me-Ionckvrouwe Laure (die den Poeet Petrarca met sijn ghedichten soo seer prijst ende verheft) staet heur Devise in een Wapen begrepen: te weten van twee Lauwer-tacken, dwaers over malcanderen ligghende, ende een Cruysken daer op, met een Roose boven het schildeken: Waer mede (mach zijn) bewesen wert, dat sij door de middel van heur heylich Geloof ende reyne Liefde, over alle vleeschelicke ghenegentheden, oft wereltsche begeerlicheden verwinster gebleven is, ende de overhandt behouden heeft.

Anders.

Ick heb dit lang bemerckt, dat rhetorijckers kunst
Dick prijs behaelt bij mans, bij vrouwen selden gunst.

Anders.

Ick docht met mijne rijm becoren alle vrouwen;
Self: ick seyd, Mijn ghedicht maect mij der vrouwen vrient:
Maer ick bevont dat sij daer niet met sijn te houden:
Iae selfs sij seyden mij, Sulx ist niet dat ons dient.