Princeliicke deuiisen
(1615)–Claude Paradin, Gabriel Simeon– Auteursrechtvrij
[pagina 292]
| |
[pagina 293]
| |
Die eenich Prins oft lant met een valsch herte raet
Om iet snoot te bestaen, doet dick sich selven quaet.
Sijn boos verraders hert moet ergens in toch blijcken:
In't laetste comen wt sijn dubbel quae practijcken,
Wat helpt dat hij ons raet ons stercker te bestrijden,
Als hij in't eerst gevecht voor allen comt in't lijden?
Wat helpt sijn dwaese daet, begost heel sonder reen,
Als hem den eersten reep springt tegen sijne scheen?
HEt quaet ende de straffing comt altijts op de ghene die ander tot quaet raden, oft om sulx te doen, leeren ende aenwijsen. Twelck men sien mach aende Vendelen, Banieren ende Standerts: want gelijck sij de menschen eerst tot den crijg locken, ende vergaderen, alsoo zijn sij oock de eerste stucken die int ghevaer comen, ende die het quaet-iaer oft ongheval meest ende voor al gewaer worden. Daerom soo behooren de eerste vierstokers, rockers ende roervincken van allen twist ende gevecht aldermeest ghestraft te worden: ende oock alle de wetten zijn tegen heur veel straffer ende strenger dan sij zijn teghen de vechters ende slaenders self. Aulus Gellius; aengaende de gene die quaet rocken oft raden; vertelt ons een groote boosheyt ende quaetaerdicheyt vande Waerseggers, Wichelaers oft Vogelkijkers van Tuscanen, de welcke ontbonden zijnde van de Romeynen, om dat het beelt oft de statue van Horatius Cocles vanden donder gheraeckt, oft met den blixem gesmeten was, maecten de Romeynen wijs, oft immers wouden heur doen gelooven (als haerlieder heymelicke ende bedecte vyanden die sij waren) datmen dit beeldt behoorden in eenen donc- | |
[pagina 294]
| |
keren hoec te stellen, daer dat van geen Sonne en mocht beschenen worden. Welcken quaden raet sij nochtans niet lang en hebben connen verholen houden: want sij zijn corts daer nae beschuldicht gheweest van valscheyt ende bedroch, ende in de gevangenis geworpen zijnde, tersont nae dat sij hun boosheyt ende verraet bekent hadden, met de doot gestraft geweest. Ende de voor-vermelde statue oft beelt van Horatius Cocles wiert ghestelt op de groote merckt van Vulcanus, ende dat in het schoonste van de selve merckt, op een seer heerlicke, openluchtige aensienlicke plaets. Om dies wille, nu dese sake soo wel vergaen was, met groote blijschap ende genoeginge van de ghemeynte van Roomen, soo hebben de ionge kinderen begonst te singen al de stadt door, tot spijt ende verachting van dese quaede raetgevers, te weten die Waerseggers oft Vogelkijkers, dese volghende woorden: Malum consilium consultori pessimum: dat is, Altijt den quaden raet Den raeder quaetst vergaet. |
|