Princeliicke deuiisen

[p. 280]

CXXIII. Captius liberté.

Als elck mach doen dat hem gevalt, Sijn vrijheyt is gevangen,
En hij is slaef, hoe dat hij calt, Van sijn selfs boos verlangen.

Het is voorwaer al ghenoech, al volgtmen sijne lusten,
En sijner herten vreemt opstel, vol twist en vol onrusten:

[p. 281]

 

De vrijheyt diemen vrijheyt noemt, en mach gheen vrijheyt heeten,

 

Ten zij dat wij die met verstant te tij gebruycken weeten.

 

Dat sachmen aen het Roomsche volck, dat door de weeld ontsteken

 

Verandert had sijn vromicheyt in allerley gebreken:

 

Heur vrijheyt wiert een slavernij, doe sij heur recht lands-vader

 

Cesar, met een opsetten wil vermoorden als verrader.

 

Sij conden heur in sulcken stant niet lang daer nae gedraghen:

 

Augustus heeft heur weer het iock om heuren hals geslaghen.

 

Aldus zijn al de menschen meest, die lang om vrijdom strijden,

 

Als sijn nu vrij geworden zijn, can niemant vrijheyt lijden:

 

Den wulpsen onghetemden geest can sich niet vrij gehouwen,

 

En heeft seer selden vreed' oft rust, tenzij nae langh benouwen.

Anders.

Wat roeptmen veel om vrij en vranck alom te leven:
Wanneer wij vrijste zijn, dan comt ons slavernij'
Bestormen in ons huys, wt ons hert, wt ons sij':
Wij selver gaen ons self weerom in banden geven.

Ons weelde maect ons slaef, en dempt al ons verstant:

Alst schijnt dat wij zijn vrij gemaeckt door onse hant,
Dan sorgen wij niet meer, elck doet nae sijn begeeren:
En dan comt een nieuw schalck ons onverhoedts verheeren.

ALs de vijanden van Julius Cesar, die sijn doot tsamen gesworen hadden, hem vermoort hebbende, wt den Senaet oft Raet van Roomen quamen, soo droeghen sommige van heur langs de stad van Roo-

[p. 282]

men een Mutsken oft Hoeyken, (tot een teecken van Vrijheyt,) op een Lancie gesteken: want het was doen de costuyme oft maniere datmen de slaven een soodanich mutsken gaf, alsmense vrij, vranck, oft los liet gaen. Immers aldus soo gingen dese moorders van straet tot straet, om daer mede alle het volck te vermaenen, oft op te hissen, datse wederom souden aenvaerden heur autoriteyt ende borgerlicke macht: want sij meynden alsdan heur gewisse oude vrijheyt weder becomen te hebben. Maer henlieder geschiede geheel anders: Want eer het iaer ten eynde was, nae dat sij dit stuck gedaen hadden, soo waren sij altesamen verslaghen ende ter doot gebrocht; iae meest door heur eyghen handen. Ende alsoo bevonden sij metter daet, dat de vrijheyt, ende orlof van sondigen ende quaet te doen op deser werelt, die wij de waerachtige ongebondenheyt ende vrijdom meenen te wesen, anders niet en is, dan een volcomen slavernij.