Princeliicke deuiisen

[p. 250]

CVIII. Sans autre guide.

Een sake is ons alleen van nood, op aerd, de Vrees des Heeren:
Die can ons sonder ander hulp oft leydtsman leven leeren.

Men hoeft op deser aerd geen ander wegen-wijsen,
Dan t'enckel beeldt des Deuchts: laet ander cloecke prijsers

[p. 251]

 

Den schoonen wijden wech van Wellust, vast ghebaent,

 

Aenraden tblinde volck, dat van geen Deucht vermaent.

 

Wij zijn toch Pelgroms al op deser Werelt comen:

 

Al hebben wij voor ons den besten wech ghenomen,

 

Wij trecken doch maer door. Maer soecken wij met pracht

 

Gelt, huysen, rijck gewaed, dat alle man veel acht,

 

Wij comen nimmermeer, ten eynde van ons reysen:

 

Die t'Hemelsch hebben wil, moet op't Aertsch niet lang peysen.

DE Montjoyen oft heuvelkens die de Pelgroms maecken op verscheyden plaetsen, te weten de cnoopen, oft boven-toe ghevlochten rijsen van Brem, oft eenighe ander bomkens, oft oock cleyne steenhoopkens, dienende om hunnen wech te onderkennen oft mercken, ende om in het wederkeeren den selven rechten wech te moghen houden: dese lijckteeckenen, seg ick, bewijsen ons alhier, dat de Deucht alleen den waerachtighen leydtsman is, om den rechten wech van voorspoet ende ghelucksalicheyt te volghen ende te becomen.