Princeliicke deuiisen

[p. 248]

CVII. Infringit solido.

Op sachte goede luy ghij altijt schamper spreeckt,
Mits dat ghij op de vaste en stijve u tanden breeckt.

Een mensche boos van aert, die door sijn achterclappen
Soect iemant schaey te doen, doet dickwijls met sijn snappen

Sich eyghen selven schandt, mits dat elckeen aenmerct

Dat hij self is vol schult, en niet dan boosheydt werct.

Hem beurt ghelijck den pijl die in het weeck blijft steken,
Maer inden harden gront pleegt sijn spits af te breken.

Hem lett sijn eyghen tong, tot achterclap ghewent,

En die hij schaden wouw, blijft vrij en ongeschent.

Anders.

VVat sal den schutter dwaes, die op een clip gaet schieten
Met sijnen pijl en boog, voor winst oft loon genieten?

[p. 249]

 

Den pijl springht onverhoets hem weder in't ghesicht:

 

En hij comt in doots noot, door sijnen eyghen schicht.

 

Alsoo den boosen aert van de onbedachte menschen

 

Bedriecht sich self, als hij de goede quaet gaet wenschen.

 

Den goeden blijft heel vrij, onnoosel, ongeschent:

 

Het quaet beschadicht hem die sich tot quaet doen went.

ALs eenen achterclapper, oft onrechtvaerdighen aenclager iemanden beschuldicht, die onnoosel, stantvastich, ende cloeckmoedich is, dan keert die lastering wederom teghen den lasteraer self: Gelijck als eenen pijl oft flitze die teghen eenen harden steen oft vaste rotse geschoten wordt, dickwijls wederom keert, ende springt tegen het aensicht van den schieter self.