Princeliicke deuiisen
(1615)–Claude Paradin, Gabriel Simeon–
Auteursrechtvrij
[pagina 233]
| |
[pagina 234]
| |
Bindt ghij een rijs om laeg, het wast nochtans recht op:
Het water hooch geleyt, daelt altijt vanden top:
Die licht van sinnen is, bestaet hij swaere saken,
Hij salt in't laetste doch met schande oft schade maken.
Een edelman blijft eel, al waer hij noch soo bloot,
Een rekel blijft toch bloo, al waer hij vrij van noot.
Een boer blijft altijt boer: een coey leert nimmer vlieghen,
Een man vroom van ghemoet leert oock nimmer lieghen.
Een dief blijft altijt dief, iae steelt sijn eygen bloet,
Een aep blijft altijt aep, wat ghij heur wijst of doet.
Een wl is altijt wl, noch sal noint sperwer wesen:
Die sot gheboren is, sal nimmermeer ghenesen.
De wijste diemen vint heeft pas soo veel vesouws,
Dat hij den gecken aert can houwen binnens mouws.
| |
Anders.
Den aengeboren aert en is niet licht om keeren
Door wet, bedwang, gewoonte, oft onderwijs en leeren.
Die wulps geboren is, geen reden hem bedwingt:
Die geen naedencken heeft, sijn tijt in vreugt doorbringt:
Die ionck is, man oft wijf, leert hem vrij Rhetorijken,
Leert hem al dat ghij wilt, sijn ieugt sal altijt blijcken,
Als hij slechts mach begaen: vint hij die hem behaegt,
V leeren hij vergeet, en nergens nae en vraegt:
Het vleesch gaet sijnen ganck, de Const die wort versteken:
De wet, de leer, en dwang zijn voor Natuer geweken.
Doch soo lang als den Aert geen vrijicheyt en vint,
Dan schijntet dat de Cunst op ons een weynich wint.
Des die wat leeren sal, moet staegh bedwonghen werden.
Ghewoonte wort een nieuw Natuer, doort langh volherden.
AL ist dat de Natuer van heur gewoonte ee- | |
[pagina 235]
| |
nichsins verleydt oft verdraeyt can worden, nochtans soo is sij altijts gheneghen om wederom te keeren tot heur eerste manieren ende gangen. Gelijckmen wel bemercken can aen eenen boom diemen om een tralie oft horde leyt ende vlecht: want al ist sake datmen sijn tacken met ghewelt houdt ende vouwt, niet tegenstaende soo worpen sij altijts nieuwe lootkens wt, die om hooch, oft aen de sijde daer de tacken van hunnen eygen aert nae genegen zijn, wtwassen, ende opschieten. Het selve geschiedt ooc met ander dingen, soo wel in de ghedierten, als in de menschen: Waer op dat te passe comt het ghemeyn spreeckwoort: Datmen geen Buse oft Putoir soo soude connen veranderen, datse eenen Sperwer worden sou: noch oock eenen Boer, dat hij een Edelman soude wesen. Ende om de waerheyt te segghen, den Mortier, oft Vijsel daer eens Loock in gestampt is geweest, riect altijts naer Loock. |
|
