Princeliicke deuiisen

[p. 224]

XCVI. Ecquis discernit vtrumque?

Het quaet mengt sich bij tgoet, en wilt daer niet van scheyden,
VVie onderkent dan wel het recht verschil van beyden?

Wie is sijn saken wijs? waer vintmen sulcken man
Den welcken tgoet wt tquaet wel onderscheyden can?

Veel menschen soecken nu voor allen veel te weten:

Veel soecken oock veel goets, en rijckdom onghemeten:

[p. 225]

 

Maer sij en dencken niet, dat een die weynich weet,

 

En een die weynich heeft, altijt is even reet:

 

Hij heeft gheen sorg om tgoet dat hij heeft, te bewaren;

 

En sijn' waenwijsicheyt en sal hem niet beswaren.

 

Daerom die tuschen bey het recht verschil bevroeydt,

 

Weet dat hem maect gerust, en heeft dat hem wel voeydt.

Anders.

Het goet is hier op aerd soo seer gemengt met tquaet,
Dat selden iemant is, die't onderscheydt verstaet:

Die tgoet bewaren sal, en tquaet verr van hem bannen,

Behoeft gedurichlijck te siften oft te wannen.

MEt de Sift oft Wan, worden verstaen de vroome eerlicke lieden. Want gelijckerwijs als de Wan het goet coren van het quaet pleegt te onderscheyden: alsoo hebben ooc de goede menschen die wetenschap om het quaet van het goet af te sunderen, op dat sij het een schouwen, en het ander volgen oft behouwen mogen: Het welck de quade niet en doen: want sij nemen 't al aen sonder iet te siften, oft onderscheyden.