Princeliicke deuiisen

[p. 220]

XCIV. Vindictae trahit exitium.

Die wraecke voor een ander doet, die trect sijns vvraeckes endt
Gemeynlijck op sijn eygen lijf, en sterft met die hij schendt.

Wraeckgiericheyt die strafft voor allen eerst heur selven:
Veel vallen in de gracht die sij heur vijandt delven:
Veel springhen door den haet met iemant inden gront,
Maer self en comen sij niet op gheheel ghesont.
Die quaet doet, beurt oock quaet; die schendt, moet oock bederven:
En die een ander doodt, moet dickwijls mede sterven.

[p. 221]

Anders.

Der menschen boosen aert, wreect tquaet dat hem geschiedt:
Maet tgoet dat hem gebeurt, loont oft verghelt hij niet.

GEmeynlijck de gene die wraeck sweeren, oft eenen vasten eed doen om het quaet dat hun van iemant gheschiedt is wederom te vergelden; oft heur selven begeven om eens anders ongelijc te wreken, zijn de eerste die daer mede ghestraft worden. Ghelijck men hier voortijts oock sach gebueren aen die drijhondert Vossen (daer in het boeck der Rechteren van vermaent wort in het 15 capittel) de welcke met de bussels van stroo oft rijsen, die Sampson aen heur steerten ghebonden ende daer den brandt in gesteken hadde, door de coren-velden der Filistijnen loopende, het Coren heel geschendt ende verbrandt hebben: maer zijn self in den brant ghebleven, die sij ghesticht hadden.