Princeliicke deuiisen
(1615)–Claude Paradin, Gabriel Simeon– Auteursrechtvrij
[pagina 142]
| |
[pagina 143]
| |
Den Vorst die van de sijn gheeert is en bemint,
Hem self in allen noot seer wel ghewapent vint:
Sijn volck tot sijnen dienst ontsiet gheen pijn nocht smerten:
Hun meeste pijn is dat hij niet can sien heur herten.
Elck wenscht voor sulcken Prins te velde mogen gaen,
Iaen souden oock voor hem, vier wt het water slaen:
Een ander die met ghelt den dienst seer dier moet coopen,
Wort met verraet ghedient, met vlieden, oft verloopen.
DEn Scheeps-riem die in vlamme staet, oft daer het vier wt schijnt te springen, plocht te wesen de Devijs die gevoert wiert van Mijn-heer Andries de Laval, eertijts Amirael van Vranckrijck, als men noch hedendaechs mach sien in de voorstadt van Melun. De welcke mochte bedieden de groote begheerte ende den vierighen ijver die hij hadde om den Coninck ghetrouwelijck te dienen; insonderheyt in sijn beroep, belanghende het ampt van sijn Amiraelschap oft het ghebiedt ter Zee. |
|