Princeliicke deuiisen

[p. 117]

XLV. Scilicet is superis labor est.

Ghij let op wesel, muys, oft rat, oft sulck gefemel:
Te vveten dat is vverck recht voor die van den hemel.

[p. 118]

 

Veel zijnder die seer haest heur sinnen heel ontstellen,

 

Als heur iet vreemts ontmoet; jae heur van herten quellen,

 

Wanneer heur tegen comt des morgens eenich dinck

 

Dat swert van verwen is: som hooren nae't geclinck

 

Van eenen ketel hol: som letten op het huylen

 

Van eenen dullen hont; veel ander loopen schuylen

 

Nae donderslach, na storm, nae snee, nae hagels-val.

 

O arme geesten blood' zijt ghij van wijsheyt mal?

 

Hebt gij niet meer betrouw op onsen Godt van boven:

 

Denckt ghij dat hij den Mensch soo heelijck heeft verschoven,

 

En door soo dwase vrees wil houden in bedwang,

 

Iae ooc verschricken wil door Cat, oft Padd, oft Slang?

 

Voorwaer ons comt geen quaet door tsien van sulcke dingen:

 

Maer t'quaetste dat wij sien, is t'quaet dat wij volbringen.

Mits dat aen den sleutel die bij de poorte van Leontychidas, raets-heer van Lacedemonien, hangende was, eens gevonden is geweest een Slang, die heur selven daer ront om gevlecht hadde, soo maecten de wijchelaers oft waerseggers daer groot werck van, seggende dattet sonder twijffel een wonderlick teecken was, ende dattet veel gelucx bediede. Waer op dat Leontychidas henlieden antwoorde: Mijns aengaende, soo en dunct mij niet dattet iet sonderlincx te bedieden heeft dat een slang sich rontom eenen sleutel gewonden heeft: maer hadde den sleutel rontom de slang ghevlecht oft ghedraeyt geweest, dat soude mij wat wonders gedocht hebben, ende dat iet soude moghen bedieden. Ende alsoo berispte hij seer genoechelijck haerlieder dwaes ende onseker ramen ende raden. Met welcke lachelicke visevasen noch hedensdaechs het gemeyn volck

[p. 119]

seer besmett ende belammert is, ende als verkintschet: mits dattet sich soo lichtelijck verslaet ende verwondert met groote verbaestheyt, in dingen die bij geval gebeuren, ende nochtans geensints vreemt en zijn, oft tegen den gemeynen loop der naturen. Maer alle dingen wel overdacht zijnde, soo isset te vermoeden, dat het selve toecomt bij gebrec van goet oordeel, oft ooc van geloof: welcke gebreckelickheyt door sommige quade valsche verboden consten diergelijcke sieckte des verstants onder de menschen pleegt te voeden.