Princeliicke deuiisen

[p. 70]

XXIV. Zara àcqitocca.

Als eenen pot vol viers in stucken breect, en craect,
Dick wijct: want het is een quae cans voor die hij raect.

Te wijcken wt den wech als sich verspreydt den brant,
Wanneer hii met geen macht der menschen is te blusschen,
Is best in allen rijen: want hij aen elcken cant
Sijn voncken wij wt streckt, en vliegt allentom tusschen.
Wee hem die t'vier is naest, Wee hem die een groot Vorst,
Als hij verbolgen is, den wech vergeet te ruymen:
Die hem eerst tegen comt, die stoot hij voor de borst.
Des ghij die Heeren dient, wilt dees Les niet versuijmen.

[p. 71]

Die wij is, sal sich selven altijt wel wachten, ende wtten wege maecken, als hij een Prins vergramt oft verstoort siet. Want de gramschap van een groot Heer wort vergeleken met eenen Pot oft Ketel vol viers, die op eenen grooten hoop volcx geworpen zijnde, nergens vallen oft geraken en can, sonder veel schade aen alle canten te doen. Dese Lose oft Devijse gebruycte hier voortijts den Hertog Ian van Bourbon, gelijckmen noch hedensdaechs sien mach op veel plaetsen int lant van Bourbon, ende te Villefranche int lant van Beaujeu.