Princeliicke deuiisen

[p. 24]

VII. Fortuna fidem mutata nouauit.

Al is de kans tot ongheluck verkeert,
Sij heeft de trouvv ververscht en oock vermeert.

Francois An Rex Childevs IIII.

Niemant en moet te haest sijn hope laten sincken,
En vreesen dat hem Godt geheel vergeten heeft:
Al heeft hij t'eenich tijt gheweeldichlijck ghesneeft,
Godts goetheyt is veel meer dan iemant can gedincke.

Dit heeft den Franschen helt gesien aen sijnen vrient,

Die hem door sijne trouw weer heeft in't rijck doen comen:
Dat hy nochtans eensdeels te missen hadt verdient.
Een vrient was meer dan t'Rijc dat hem was afgenomen,

Voorseker als Fortuyn den mensche neemt te plagen,

Blijft hem dan iemant bij, hij moet dan minder clagen.
Als teghenspoet begint, begint te blijcken trouw,
Die anders in gheluck verduystert blijven souw.

[p. 25]

Ten tijde dat Childeric den vierden Coninck van Vranckrijck (schrijft Paulus Emilius) gedwongen was sijn Rijck te verlaten door sijn schandige broosheyt ende quaet oneerlick leven, soo had hij eenen getrouwen vriendt Guimeus genaemt, die hem raet gaf dat hij sich in Duringer lant versteken ende bergen soude, ter wijlen dat hij (Guimeus) sijn wtterste naersticheyt doen soude om met des Coninx ondersaten over een te comen ende eendracht tusschen hem ende heur te maecken. Ende brekende een stuck gouts in tweeen, gaf den Coninck de een helft te bewaeren, tot een teecken, wanneer de ander helft daer bij gebrocht soude worden (de welcke hij hem belovede te gelegener tijt over te senden) dat hij als dan versekert soude wesen om vrijelijck ende onbeschroomt weder te comen, als wetende dat het verdrach ende vrede voor hem als dan heel besloten soude zijn. Twelck naemaels gebeurde: Want desen Guimeus brogt soo veel te wege, dat eenen Gillon, borger van Roomen, sich voor Coninck van Vranckrijck houdende, ten laetsten verdreven wiert, ende Childeric wederom in sijn rijck gestelt.

Anders.

Die in den blijden tijt ons aenhangt, is geen vriendt,

Maer die in droeuen tijt ons trouw betoont, oft dient.

Anders.

In blijden tijt en weeld, ons elck om't seerste dient:

Maer in den droeven tijt, dan blijct den rechten vrient.

Anders.

Alst iemant mede gaet, elck noemt hem Vrient, en Heer.

Maer als hem tegen gaet, dan kent hem niemant meer.