Princeliicke deuiisen
(1615)–Claude Paradin, Gabriel Simeon–
Auteursrechtvrij
[pagina 23]
| |
Al is ons lichaem swack en cranck om uwe gaven
En u wijtschijnich licht in't eerste te ghenieten,
Nochtans ô Heer, ons Godt, ghij comt ons herte laven,
V zeghen valt op ons: al waer't dat ons verlieten
De menschen al ghelijck; den glans van uwen Gheest
Maeckt ons gheheelijck vry, heel blij en onbevreest.
Als ghy ons bij wilt staen, geen menschen hulp wij hoeven,
En al den Satans list en can ons niet bedroeven.
DEn Boosen Gheest vleyt en lieflaft in sijn eerst aencomen: ende daer nae bedroeft ende verslaet hy de menschen, ende maecktse soo vervaert, datse niet en weten watse doen sullen van verbaestheyt: Darentegen den Heylighen Gheest, soet ende goedertieren, vervaertse wel wat in sijn eerst aencomen: maer daer na versekert hij heur, verblijtse, ende laetse heel vertroost: Ghelijckerwijs als waren de Heylighe Apostelen op den Pinxterdach, wanneer hij op heur daelde in ghedaente van vierige tonghen, als gheschreven staet in het tweede capittel vande Wercken der Apostelen. |
|
