houden ende nae ghetracht hebben. De middel waer mede sij dese Deuchts-eygentheyt soo vast verstaen ende onderhouden hebben, is dese: te weten dat elck een van henlieden, nae de eyghen gheneghentheyt die hij in sijn begrip of sinnen hadde, sich selven begaf om te verzieren oft verdencken, ende daer naer te doen schilderen oft anders afbeelden, eenich dinc dat de selve Idee oft Deuchts-eyghentheyt beteeckenen, te voorschijn bringhen, gelijckenis geven of wtdrucken mocht: acht nemende t'zij op de ghedaente, t'zij op den eygen aert, t'zij op eenich ander besonder kenteecken daer die sake mede begaeft was. Sulcke schilderijen oft afbeeldingen aldus by haer erbonden zijnde, noemden sy hen Deviisen, hoe wel dat het gemeyn volck de selve door onwententheyt oft misverstant tot desen dage toe VVapens noemt, om dieswille dat de voorseyde Heeren dusdanige beelden in hun Wapenen plagen te doen schilderen, namelijck op hun Schilden, Targien, Rondassen oft Bokelaers: midts dat sy ghenoechte namen om te vercieren ende te vereeren tgene dat sij al heur hope ende wtterste toevlucht naest God op stelden: mits dat sy oock, te wijl sij inden crijg waren (met een inbeelding oft gevoelen dat sij in heur doot gingen) wenschten sulcken Deviisen, of Losen gedurich voor heur gesicht te hebben, ende over hun te draghen, als vastelijck voorgenomen hebbende, te leven ende te sterven in het aenschouwen van sulc een vermaensel ende warachtich gedenckteecken des Deuchts. Nemende dan dagelijcx meer ende meer voortgancx dese soo loflicke ende heerlicke sake, ende alom in ghebruyck comende, zijn daer allengheskens beneffens