Wie wil d'r mee naar Oost-Indië varen. Liedjes uit de Compagniestijd

[p. 127]

Terug in Nederland
't Zijn heren van zes weken!

Een nieuw lied, op het arriveren van de Oostindische schepen en van het zwieren der matrozen

Stem: Vrienden, ik moet u wat nieuws verhalenaant.

Wat grote vreugd komt ons tevoren,
Als men ziet aan alle kant,
Gelijk als ieder komt te horen
Al door het schrijven van de courant:
Dat daar weer geld is te winnen
Door de meisjes hier ter stee,
Nu de scheepjes komen binnen,
Brengen veel matroosjes mee.

Nu gaan ze zich weer opschikken
Met een hoepelrokje aan
En haar borstjes fraai met strikken
Om te komen al aan de man.
Zij gaan zwieren om een trantje,
Zij houden veel van plezier,
Jan verfoeide het zwarte landje:
Blanke meisjes vindt men hier.

Ik wou wel naar Oost-Indiën varen,
Maar Holland dat is zo schoon,
Als daar geen zwartinnen waren,
De blanke meisjes die spannen de kroon;
Die kunnen wij nog eens vermaken
Met een sitsje of porselein,
Matroosjes zijn al rare snaken,
Zij krijgen de meisjes bij 't dozijn.

[p. 128]

 

Nu heeft een boer weer niets te zeggen

 

Nu de scheepjes komen aan,

 

't Schijnt de matroosjes nu voorleggen,

 

Een ander moet nu achter staan.

 

Gerrit werd schier dol van zinnen:

 

Ik placht wel bij mijn meisje te gaan,

 

Maar nu kan ik haar niet verwinnen,

 

Ik zie er nu geen vreugd meer aan.

 

 

 

Ik dacht zij zou mij nooit ontlopen,

 

Zij nam mij voor haar eigen man,

 

Ik wou ze wel bij 't pond verkopen,

 

Maar mij dunkt, daar wil niemand an.

 

Ik heb laatst in een kroeg gezeten,

 

Ik presenteerde ze aan iedereen,

 

Ik vond mij met de zaak bescheten,

 

Zij was bekend, voor 't algemeen.

 

 

 

Nu de scheepjes komen binnen,

 

Wel voorzien al met de buit,

 

Mag ieder wel zijn lief beminnen,

 

Anders lachen ze jou wat uit;

 

Dan gaan ze met matroosjes zwieren,

 

Die nu komen al aan de wal,

 

Die verlaten haar zwarte dieren,

 

Blanke meisjes hier vind je overal.

 

 

 

Wie zou nu geen glorie maken,

 

Nu de scheepjes komen thuis;

 

Men praat veel verloren zaken,

 

Want de stad komt vol gedruis,

 

Nu er van die bootsgezellen

 

Komen uit het zwarte land,

[p. 129]

 

Men hoort graag wat nieuws vertellen.

 

't Is: wellekom vriend, aan alle kant.

 

 

 

Men ziet de hospes nu floreren,

 

Schep daarin nog goede moed,

 

Matroosjes leven gelijk als heren:

 

Heb je geen geld, verteer jouw goed.

 

Wil maar lustig vrolijk wezen,

 

Als het geld nu is verteerd,

 

Doen wij gelijk voor dezen,

 

't Keelgat dat moet zijn gesmeerd.

 

 

 

Spiegelt u hier, matroosjes alle,

 

Nu gij weer komt aan de wal:

 

Zwier zo veel niet overalle,

 

Denk eens om uw storm en val,

 

Als gij uw geldje gaat verzwieren

 

Helpen zij u weer aan kant,

 

Zo verlaat gij de venusdieren

 

En raakt weer naar 't zwarte land.

 

 

 

Ik zal het liedje wel onthouwen,

 

Want ik had het nooit gedacht

 

Toen ik het zwarte land kwam aanschouwen,

 

Wat ik daar heb doorgebracht.

 

Ik dacht om de blanke meisjes:

 

Was ik weer in 't vaderland,

 

Ik deed nooit geen Oostindisch reisje,

 

Ik voer nog liever langs het strand.