De psalmen Davids
(1663)–Aernout van Overbeke–
AuteursrechtvrijStem: Het is gewislijck haest den tijdt.
HEer Iesu 't is my wel bekent
Dat ick eenmael moet sterven,
Maer hoe 't staet met mijn leste end
Of 'k hier noch lang sal swerven
Of niet, daer staet mijn oordeel stil,
Maer 't zy dan lang, of kort, soo 't wil,
Laet my uw Rijck be-erven.
2. Want ghy Heer zijt mijn hooghste lust,
Dit quam uw Geest my leeren,
Brengt mijn bekommert hert in rust,
Want ick geloof mijn Heere,
Dat ick door uw vergooten bloedt
Gesuyvert ben in mijn gemoedt
Van stinckend vuyl, en seeren.
| |
[pagina 679]
| |
3. Ick bidd' u verder Iesu Christ,
Houdt my by dit geloove,
Laet dit in my des Duyvels list
Noch geen gewelt uytdooven,
Soo sal ick leven onbeswaert,
Tot dat mijn ziel van deser aerdt
Ten Hemel vaert na boven.
4. Geeft dan een saligh afscheyt Heer,
Laet ick my self bereyden
In desen tijdt, op dat wanneer
Mijn uur komt van te scheyden,
Ick vrolijck van dees' aerde vaer
Na 't eeuwigh Koninckrijck, alwaer
Ghy my sult binnen leyden.
5. Doch soo ghy Heer van meening zijt
Noch met mijn doodt te toeven,
En soo ghy my wilt midd'ler tijdt
Met swarigheen bedroeven,
Is 't seker dat uw trouwe knecht
Veel uytstaen moet, om sijn oprecht
Geloove te beproeven.
6. Soo doet gelijck het by u leyt,
Maer soo 'er van mijn lippen
Een woordt door onverduldigheyt
Of yver quam t'ontslippen,
Soo straft my in uw gramschap niet,
Op dat ick niet raeck in 't verdriet
Door schip-breuck op dees klippen.
7. Maer mijn gemoedt zy onbesmet,
Mijn schulden uytgewreven,
Soo sal ick sachjes op mijn bedt
| |
[pagina 680]
| |
't Eynd sluyten van mijn leven,
Gelijck een kaers, die meer en meer
Vermindert, soetjes sterft, wanneer
De krachten haer begeven.
8. Niet Heer dat dit de meening is
V Wetten voor te schrijven,
Maer 't is een merck dat ick gewis
Wil by uw woorden blijven,
Die my dit hadde lang belooft,
Noyt wert my desen troost ontrooft,
'k Ben daer niet af te drijven.
9. Wilt uwen, maer niet mijnen wil
Daerom in my voltrecken,
Ick houw my selfs gerust en stil,
Ghy sult my wel bedecken
Dat my geen quaet hier schaden mach,
En namaels op den Iongsten Dagh
Ter saligheyt verwecken.
| |
Een Christelijck Sterf-Liedt.
TOt mijnen Godt alleen
Send ick al mijn gebeen,
Als 't onheyl my komt treffen
Kan hy my weer verheffen,
| |
[pagina 681]
| |
 Hy hoort na mijn gebeden
Wanneer ick legh vertreden.
2. Of schoon mijn sond' my plaeght,
't Geweten my verklaeght,
Mijn schult my voor komt houwen,
Sal ick op Godt vertrouwen,
Sijn goetheyt doet my hoopen,
Wiens deur staet altoos open.
3. 'k Vrees niet of my de doodt
Leyt in der aerden schoot,
'k Sal winst doen door mijn sterven,
Want Christus sal ick erven,
Ick sterf dan nu of morgen
Hy sal mijn ziel versorgen.
4. Heer Christ die met gedult
Gedragen hebt mijn schult,
Die voor my zijt gestorven
En hebt het heyl verworven,
En voor ons al verkregen
Des Vaders milden zegen.
5. Mijn Godt ick bidd' u let
Op mijn bedroeft Gebedt,
Doe by uw Kind het beste
Wanneer ick legg' op t leste,
En wilt my na 't afscheyden
Ten Hemel binnen leyden.
6. Mijn Vrouw, mijn waerdste Pant
Beveel ick in uw' handt,
| |
[pagina 682]
| |
Wilt sorgh voor mijne Magen,
En voor mijn Kinders dragen,
Bedeck met uwe vlercken
De Christelijcke Kercke.
7. En als sy door den tijdt,
Die al wat leeft verslijt,
Geraken uyt dit leven,
Wilt haer dan bystant geven,
Een gunstigh oogh toesenden,
En troosten in haer enden.
8. Als eynd'lijck komt die dagh
Die niemant vlieden mach,
Daer alles sal verrijsen,
Wilt ons dan hulp bewijsen,
En aen uw goetheyt dencken,
Ons 't Eeuwigh Leven schencken.
9. Nu is mijn bidden uyt,
'k Sing Amen tot besluyt,
Ick sterf in rust en vrede
Godt sal op mijn gebeden
Door sijn genade geven
Hier namaels 't Eeuwigh Leven.
| |
Een Christelijck Liedt, Hoe dat Godt tot aller uuren en op alle manieren de menschen soeckt tot bekeeringe te brengen, schoon de meeste hoop daer geen acht op slaet. Stem: O Kersnacht, schoonder dan, &c.A. V. O. 
ICk twijffel selfs aen mijn gevoelen,
| |
[pagina 683]
| |
 Mijn hooft loopt om door 't stadigh woelen,
Ick legh als in een watervloet,
Als in verdraeyde konckelstroomen,
Daer swarelijck is uyt te komen
Indien my niemant by-stant doet.
2. Het is niet anders, of de baren
My sloegen over hooft en hayren,
't Is altoos onweer nimmer stil,
Als onder 't steecken der trompetten
Het niet is mogelijck te letten
Op 't geen de Vrede spreecken wil:
3. Soo is 't met my oock, want mijn ooren
Die 'k heb, en kunnen gansch niet hooren,
Soo als de werelt tiert en raest,
Ick voel mijn sinnen en gedachten
Van 't vreeselijck geschreeuw verkrachten,
Ick sta bevreest, verschrikt, verbaest,
4. Maer of 't geroep mijn oor komt stoppen,
Mijn hert, mijn schiltvacht, voelt het kloppen,
't Huys dreunt 'er af, ay my, wat noodt!
Waer bergh ick nu my selfs van vreesen!
Wie of 'er voor de poort sal wesen?
Het is of Godt, of 't is de Doodt.
| |
[pagina 684]
| |
5. Zijt ghy het Heer mijn hooghste Koning,
Och komt vry binnen, neemt uw' wooning
In 't best van 't huys, so 't u behaeght,
Wilt dese rust-plaets niet vesmaden,
Die door uw goetheyt en genade
Uw Soons naem in het opschrift draeght.
6. Ach Vader, houdt het my ten besten
(Dewijl uw kindt noch hoort op 't leste)
Dat ick niet eer hebb' opgemaeckt,
My dunckt, indien ick niet en dwale,
Ghy Heer, ghy klopte meerder malen
Al wierd mijn hert juyst niet geraeckt.
7. Ghy klopt, wanneer 't begint te dagen,
En roept, waerom geen acht geslagen
Eer dat gh' u selven weder kleedt
Op soo veel duysent wisselingen?
Waerom en maecken dese dingen
V noch niet tot de doodt gereet?
8. Waer is de duyst're nacht gebleven?
s' Is van het Sonne-licht verdreven,
Dat gist'ren voor haer schuyl most gaen:
Denckt dan hoe dat 'er oock na desen
Een nieuwe morgenstondt sal wesen,
Als alles weder op sal staen.
9. My dunckt dat ick u kom te hooren
Wanneer de middagh is gebooren,
Als dan soo roept ghy tot ons hert,
Merckt naerstigh op, hoe vleesch en vissen,
Om uwen wil, het leven missen,
Op dat uw maegh verzadight wert.
10. Maer let soo seer niet op het eten
| |
[pagina 685]
| |
Dat ghy daer door soud Godt vergeten,
Die 't al uyt niet geschapen heeft,
Die aen de beesten heeft gegeven
Soo voedsaem vleesch soo vruchtbaer leven,
Door welckers doodt de mensche leeft.
11. Ghy roept weer in den laten avont,
Die noch tot my quam en gena vont,
Ick ben barmhertigh, goet, en trouw,
Ick help wel uyt benauwtheyts-stroomen,
Maer wee die 't daer op aen laet komen,
De Doodt komt dickwils voor 't berouw.
12. Dan siet men eens de Son in 't top staen,
Dan weder onder, dan weer opgaen,
Maer als de mensch eens leyt ter neer,
En dat sijn oogh is sonder luyster,
Blijft sijn gesicht altoos in 't duyster,
Men siet hem op der aerdt niet weer.
13. O Heer ick kom dan met gebeden,
Soo lang 'er hoop is, tot u treden,
Och, wilt dan niet uw gunstigh oor
Op mijn bedroefde klachten stoppen,
Dewijl, hoe soet ghy oock mooght kloppen,
Ick naer uw stem soo vlijtigh hoor.
14. Ick voel de slagen van uw hamers
My treffen tot de binnekamers,
Ghy stiert de menschen boo, op boo,
Dan sware sieckten, dan gesontheyt,
Dan roert ghy om wat op de gront leyt,
d' Een proeft ghy dus, den ander soo.
15. Dit is dan Heer mijn laetste bede,
Indien de slaep bekroop mijn leden
| |
[pagina 686]
| |
En vroeger dee na bedt toe gaen,
Dat dan, soo ick niet quam t' ontwaecken,
Als ghy de klopper aen komt raecken,
Vw Engel mach op schiltwacht staen.
| |
Een Troost-Liedt, In betrachting van den Jongsten Dagh. Stem: Als 't voorgaende.A. V. O.
WAer zijn mijn vlugge dagen heenen?
Niet anders als een roock verdweenen;
Waer is mijn jeught, die ick nu mis?
Mijn jaren hebben my begeven,
Ick ben ten eynde van mij leven
Eer dat ick weet wat leven is.
2. My dunkt ick hoor Gods stem al klinken,
Ick sie den laetsten morgen blinken,
Ick hoor de weckende basuyn
De menschen tot de vyerschaer nooden,
Wanneer hy uytblaest, komt ghy dooden
Rijst weder uyt het stof en puyn.
3. Wat donder slaet, wat buld'rend weder,
Met sulck gewelt de toorens neder
Als dees' gedachten doen mijn hert?
Wat raedt Heer voor uw trouwste knechten,
Indien na strengheyt uwer rechten
Ons heele doen gerekent werdt?
4. Indien men rekenschap moet geven
Van alles dat 'er is bedreven,
| |
[pagina 687]
| |
Men vondt' er van geen duysent een
Die voor u met gesonde reden
Sijn doen souw weten te bekleden,
Soud ick 't dan wesen Heer? o neen.
5. Dies bidd' ick Iesus om uw lijden
Daer ghy de menschen mee bevryde,
(Waer onder ick my selven tel)
Dat ick, wanneer ick werd herbooren,
De stem van uw gena mach hooren
Met Abraham, en Israël.
6. Wanneer ghy met een liefde-teecken
Aldus uw dienaers aen sult spreecken,
'k Maeck u mijn Engelen gelijck,
Treedt aen mijn Broeders, komt vry nader,
Ghy zijt gezegent van mijn Vader,
Komt erft met my het Hemelrijck.
| |
Een Christelijck Liedt, Om de menschen van het Tijdelijcke tot het Eeuwige te brengen. Stem: Engelsche Fortuyn.A. V. O. 
WAerom, o mensch, daer ghy het schoonste zyt,
De vuyligheyt van 't aerdsche goed gevryt?
| |
[pagina 688]
| |
 Al wat men hier op dese werelt siet,
Is niet met al, Godt schiep het oock uyt niet.
2. Genomen dat de mensch al yetwes was,
Een korten tijdt verandert hem tot asch,
En 't geen hy keurt voor stank en vuyligheyt,
Dat wert hy selfs als hy in d'aerde leyt.
3. Maer vleesch en been is slechts een kleyn verlies,
De ziel die Godt in Adams leden blies,
Heeft van haer God dees eygenschap ge-erft,
Dat 's eeuwigh is, als hy, en nimmer sterft,
4. O Eeuwigheyt wat valt ghy swaer en bang,
Daer eenen dagh schijnt duysent jaren lang,
O Eeuwigheyt wat valt ghy soet en kort
Daer duysent jaer een dagh gerekent wort.
5. O wee dan die als Godt het oordeel uyt
Aenhooren moet dat schrickelijck geluyt,
Gaet ghy Vervloeckt in de verdoemenis,
Ter plaets daer troost, noch geen verlossing is.
6. Wee die, van sijn geweten overstreen,
By Godt niet in 't geselschap wert geleen,
Die Satan hem als Koning siet gebien
Die sijn Godt komt te hooren, niet te sien.
7. Sijn Godt; o neen, maer wel sijn Godt geweest,
Soo lang hy Godt met ootmoedt heeft gevreest,
| |
[pagina 689]
| |
Maer als men Godt door godd'loosheyt versaeckt
Dat is 't dat God van Vader vyant maeckt.
8. Waerom, daer 't noch tijdt van genade is,
Niet opgestaen uyt 's werelts duysternis?
Waerom sich soo niet tot het goet gewent,
Dat ghy daer na Godt niet zijt onbekent?
9. Twee wegen staen den mensch steed's opgedaen,
Hy heeft sijn keur langs die of dees te gaen,
d'Een breet en glat, de and're rouw en smal,
Maer op het glat daer raekt men eerst ten val.
10. Treet dan met my dit smalle toepadt in,
Waer van het alderswaerst is het begin,
Volgt vry het spoor daer Iesus stapt voor uyt,
En treed wat aen eer dat de poort sich sluyt.
11. O welcken schat voor die hier binnen raeckt!
Alwaer men niet als lieff'lijckheden smaeckt;
O eeuw'ge vreught die al ons leet versoet
Wy sien uw komst al biddend' te gemoedt.
| |
Een Christelijck Liedt, Op de blindtheyt van de Joden, om op, of ontrent den Kersdagh te singen.A. V. O.  't WAs rondsom duystre, nacht het gantsche aerdtrijck over,
| |
[pagina 690]
| |
 Het menschelijck vernuft, schiep Goon in 't Heydendom,
Soo veel als 't wouw, maer geen sagh na den Waren om,
En noch verliep de Stadt Ierusalem sich grover;
2. Soo na ter plaetse, daer het Licht verrees, gelegen,
Dat het by nacht bescheen haer toorens en haer wal,
Maer yder ergert sich, aen soo een slechte Stal.
De hovaerdy altoos, moet by haer 't swaerste wegen.
3. Sy kosten reeckenen der tijden suyste volheyt,
Maer men verdraeyt een woort, in Iacobs Prophecy,
Men stapt oock Amos Soon, en Daniel verby,
En al de Stadt draeft voort, stijfsinnig in haer dolheyt.
| |
[pagina 691]
| |
4. Geen die na Beth'lem gaet, daer hem dit vriend'lijck Kindt lockt,
Sy zijn al siende blindt, al hoorend' zijn sy Doof,
't Gemeen wert door der Schriftgeleerden waen-geloof,
De Schriftgeleerde wert door eersucht weer geblinthockt.
5. Niet een die op dit Kindt, met oogen van verstant ooght,
Sy drayen 't aensicht om, men kent sijn Godt niet meer,
De armoe maeckt dat sy versaecken haren Heer,
En dragen liever 't juck van haer onsachte Landtvooghd.
6. Soo dat Godts Soon op stroo verarmt leyt, en verschoven,
Den Os, en Ezel, is de wacht, die hem bewaert,
Noch leyt hy beter, als by menschen boos van aert,
En sekerder, als in Herodes schalcke Hoven,
7. Die van het boose volck, noch als de allerbooste,
Met vriendelijck gelaet, en onder Godtsdienst schijn,
Verberght een loose wrock, en doodelijcks fenijn,
Wanneer hy listigh roept de Wijsen uyt het Oosten;
| |
[pagina 692]
| |
8. En haer op 't naeuwst vraegt na de Sterr', die haer verlichte,
Hoe leyt gantsch Abr'ams Zaed soo diep in duysternis!
't Schynt, of haer het gesicht en breyn betovert is,
Dat haer een Vreemdeling in all's moet onderrichten?
9. Die nieuwe Son, was noch niet hoogh genoegh geresen,
Om op te trecken, al de nev'len grof en swaer,
Als naderhant is aen het Kruys geschiet, alwaer
De Hopman riep; dit moet Godts Soon waerachtigh wesen.
10. Als naderhant, doe door twaelf Goddelijcke stralen.
De gantsche werelt, door 't licht op gesteecken is,
't Is dan sijn eygen schult, die blijft in duysternis,
Geen kan op Godt, maer wel op eygen domheyt smalen.
11. Nu oock de Heydenen haer ootmoedt aen hem toonen,
Nu al de volckeren te samen zijn vergaert,
En met de Koningen, en Vorsten deser aerdt.
Genaed' ontfangen van Godts Eengeboren Sone.
| |
[pagina 693]
| |
12. Laet ons dan wijser zijn, als Iood' en Betlemiten,
Laet ons dit arme Kint, doch Schepper van 't heel al
Herbergen in ons hert, niet in een nare Stal,
Daer het oock selver Os, en Esel sou verdrieten.
13. Op, op, mijn ziel ontwaeckt, en volgt de wijs der Wijsen,
Ick ga na Betlehem, en vyer die nacht met vreught,
Door wiens geheugenis mijn hert soo wert verheught,
Dat het niet wenst als na nieuw Betlehem te reysen.
| |
Een Gebedt-Liedt, Om uyt sijn sonden verlost te worden.A. V. O. 
ICk swem, maer niet in vreught, 't getal der ongelucken,
Waer in ick woel en sweef, is nauw'lijcks uyt te drucken,
| |
[pagina 694]
| |
 Mijn hert verstickt in 't vuyl, en nergens sie ick landt,
Maer 't sekerst' landt, o Godt, is uwe rechterhandt.
2. Uw' handt, die alles schiep, en alles wil bewaren,
Ghy siet hoe my de vloedt, slaet over hooft en hayren,
Waer ick my keer, of wend', ick vind my selven niet,
Door dien 'er van my selfs de stem maer overschiet.
3. De stem die u, soo lang ick 't hooft op houw, sal loven,
De stem, die al 't gedruys der baren souw verdoven,
Indien sy was soo groot, als hy, daer sy van singt,
Indien sy was soo sterck, als hy, die 't alles dwingt.
4. Soo schoon als ghy my Heer voor desen had gewasschen,
Soo vuyl ben ick weerom, door 't slijm van dees' moerassen,
| |
[pagina 695]
| |
Ghy Heer, ghy doet my recht, soo ghy uw aensicht wend,
En seght met groote reen, dat ghy my niet en kent.
5. Maer Godt (als ick dan moet mijn eygen schult ophalen,)
Ick ben die geen, die ghy vergaeft soo menighmalen,
En die hier in het slick, soo vuyl en morssig leyt,
Heeft meerdermael gesmaeckt, uw' goedertierentheyt.
6. Hoe Godt, kent ghy my niet? och neyght maer eens uw ooren,
Ghy sult stracks aen de stem, wie dat ick ben, wel hooren,
De stem die u soo vaeck, gesmeeckt heeft in de noodt,
De stem, op wiens geween ghy my uw vriendschap boodt.
7. Dit is de selfde stem, dit zijn de selfde klachten,
Die, noch niet lang geleen, uw gram gemoedt versachten,
Ick doe nu wederom, gelijck ick laetsmael dee,
Och doet ghy oock als laetst, en help my op mijn bee.
8. Dan soud ick haestigh gaen, gesuyvert van gebreecken,
Ter plaets, alwaer men steed's, komt van uw naem te spreecken,
| |
[pagina 696]
| |
En soo een swack gemoedt noch twijffelt aen uw trouw,
Soud' ick 't zijn die aldaer mijn lichaem toonen souw.
9. En seggen tot die geen, die om mijn etterbuylen,
Uyt vrees van smetting sich voor my plagh te verschuylen,
Aenschouwt nu wat de Heer voor wond'ren wercken kan,
Die my gereynight heeft, soo reyn als Naëman.
10. Met geen Iordaen, o neen, maer met de Heyl'ge wonden,
Die Iesus aen het Kruys ontfing voor onse sonden,
Aen 't Kruys, alwaer soo ras sijn zy kreegh opening,
Soo ras oock voor sijn volck den Hemel open ging.
11. Och wijst my dan den wegh, om korst daer in te raecken,
Alwaer ick met meer smaeck, uw lieflijckheyt sal smaken,
Alwaer mijn ziel, ontlast van alle druck en pijn,
Sal veel bequamer om uw lof te singen zijn.
12. Hoe vast de vrientschap wert op aerd' in een geweven,
Sy breeckt, door misverstant, of door verlies van 't leven,
| |
[pagina 697]
| |
Heer voert ons dan ter plaets, alwaer men vrientschap maeckt,
Met u oneynd'lijck Godt, die noyt ten eynde raeckt.
| |
Een Liedt, Voor een Krancke die aengevochten wordt.A. V. O. 
OCh wat verdrucking perst mijn herte!
Ick ben te byster in de klem,
En soo benauwt, dat oock mijn stem
Geen uytgang meer heeft, als met smerte.
Gelijck men door een heeten oven
Het mergh en kracht uyt kruyden treckt,
Dat langsaem in de glasen leckt,
Terwijl de Geesten gaen na boven:
2. Soo zijn mijn oogen oock de flesschen,
En mijn gedachten zijn het kruyt,
| |
[pagina 698]
| |
De suchten vliegen boven uyt,
Dat zijn de Geesten: wie kan lesschen
Den oven die 'k in 't hert voel branden?
Daer tranen-oly uyt komt vlien,
Die 'k Godt met neergebogen knien,
Opoffer, en gevouwen handen.
3. Toen u Maria quam begroeten,
En met dien kostelijcken schat,
Die schoonen Balsem die sy had,
Quam balsemen uw heyl'ge voeten,
Beweest ghy haer terstont genade:
Al is 't geen Nardus die ick giet,
Och, wilt daerom mijn Offer niet,
Om dat het slechter is, versmaden.
4. Waer ick my keer of heenen wende,
Ick sie geen eynd van 't ongeluck,
Tot Leydtsman hebb' ick ramp en druck,
En voor mijn Voetknecht volgt ellende;
't Lijf wert van sieckten door gereden,
De swackheyt sit in al mijn leen,
Noch harder wert de ziel bestreen,
Soo van de sonden als de reden.
5. Ick voel my t'eenemael verwonnen,
Mijn lichaem leyt van smert te bedt,
Ick heb de doodt-verw reeds geset,
En 't werck is noch maer pas begonnen:
Wat pijnelijcker ongenuchten,
Het stormt te veel op dese stee,
Mijn ziel is tot verhuysen ree,
En wouw de huys huur wel ontvluchten;
6. Die sy, na strengheyt van de rechten,
| |
[pagina 699]
| |
Aen u mijn Godt betalen moet,
Maer Heer, ghy waert wel eertijdts goet,
En scholt veel meer quijt aen uw knechten:
Uw gunst moet immers eeuwigh duuren,
En uw genaed' en heeft geen end,
Wiens goetheyt geen verand'ring kent,
Noch afslijt door getal van uren.
7. Heer help doch of ick moet versmooren,
In dees' mijn bracke tranen-vloet,
Mijn ingewand smelt in de gloet,
Soo van mijn suchten als uw tooren,
Als luyden die in waters noodt zijn,
Soo stijf een ding vast houden, dat
Haer handt heeft in het eerst gevat,
Soo doe ick oock in dese doodt-pijn,
8. Heer Iesus ick omhels' uw voeten,
Brengt my weer aen het vaste landt,
En lescht den ysselijcken brandt,
Of sal ick langer lijden moeten,
Sult ghy my langer moeten leyden,
Ick hebb' het beste aengetast,
Ick sal 't oock houden, en soo vast
Dat self de doodt ons niet sal scheyden.
| |
Het Gebedt van Manasse, Koning van Juda.
| |
[pagina 700]
| |
Godt Isacs, Iacobs, en wat meer
Uyt haer gerechten zade quam.
Ghy die den Hemel en de aerdt,
En al wat beyde in sich heeft
Geschapen hebt, die saem vergaert
De wat'ren, en haer Wetten geeft.
2. Ghy die verzegelt met uw' Woordt
De zee, de diept', en duysternis,
Ter eeren van uw naem, waer door 't
Al wat men siet geschapen is:
Vw naem, die alles leven doet,
Soo vreess'lijck, en van sulcken kracht,
Dat yder een verschricken moet,
En vreesen voor uw' groote macht.
3. Geen die uw toorn verdragen kan,
Waer mede ghy de Sondaers treft,
En yder beeft en lilt daer van,
Wanneer uw gramschap sich verheft;
Maer weder uw' barmhertigheyt,
Waer van ghy Heere zijt soo rijck,
En die ghy ons hebt toegeseyt,
Is groot, en onbegrijpelijck.
4. Ghy die in 't alderhooghste woont,
Wijd boven Hemel, boven aerd,
Die u soo Vaderlijck vertoont,
Die uw genade nimmer spaert,
Lanckmoedigh, goet, en vol gedult,
En die niet gaern den mensch kastijdt,
Maer die veel liever sond' en schult
(Gelijck ghy hebt belooft) schelt quijt.
5. Wijl ghy dan zijt der Vroomen Godt,
| |
[pagina 701]
| |
Van Iacob, Isac, Abraham,
Waer van een yder uw gebodt
Getrouw, en op het naeuwst na quam,
Soo heeft oock de vergiffenis
Der sonden in haer minder plaets,
Als wel in my, uw Knecht die is
Een droeve Bron van soo veel quaets.
6. Ick heb misdaen, mijn sonden zijn
Veel meerder als het sandt aen zee,
In ysre banden, vol van pijn
Ben ick gekromt; 'k heb nimmer vree
In mijn geweten, dagh, noch nacht,
Om dat ick hebb' uw toorn verweckt,
En soo veel sonden voortgebracht,
En 't land met grouwelen bedeckt.
7. Daerom buygh ick de kniën weer
Mijns herten, en smeeck om gena,
Ick heb gesondight, ja mijn Heer,
Ick heb gesondight, Heere, ja;
'k Verbergh voor u mijn misdaedt niet,
Ick bidd', o Heer, vergeeft het my,
Vergeeft het my, o Heer, en siet
Het droevigh hartseer dat ick ly.
8. Laet my niet smooren in mijn sond,
Noch laet mijn straf niet eeuwigh zijn,
Heer help my, of ick ga te grond,
Help my onwaerden uyt de pyn
Om uwe goetheyt: als dan sal
Ick tot mijn doodt u roemen Heer.
V prijst al 't Hemels Heyr, en al
Wat leeft sal spreecken van uw' eer.
| |
[pagina 702]
| |
Morgen-Gedachten, Van een boetvaerdigen Sondaer. 't IS nu weer dagh, ick doe mijn oogen even open,
Ick sie het helder licht; wend' ick mijn aensicht om,
Ick sie de Son, geciert gelijck een Bryudegom,
Na dat hy heeft alree de werelt omgeloopen.
2. Rijst op mijn ziel, rijst op, en denckt met overwegen,
Hoe ghy tot Godes lof den dagh volbrengen sult;
Hoe ghy u selven niet verloopt door nieuwe schult,
En hoe ghy best het spoor houdt van Godts reyne wegen.
| |
[pagina 703]
| |
3. Godt heeft u opgeweckt met uw' gesonde leden,
Danckt hem, en siet dat ghy dien zegen niet misbruyckt,
Noch door begeerten, na des werelts grontsop duyckt,
Maer denckt altoos ick hoor, ick hoor Godts stem op heden.
4. Ghy weet wie dat ghy zijt, en wie dat u gemaeckt heeft;
Ghy weet hoe Godt u kroont met alderhande goet;
Ghy weet oock hoe gerust hy is in sijn gemoedt,
Die, eer hy buyten gaet, Gods Woorden eerst gesmaeckt heeft.
5. Nu staet ghy, maer bidt hem dat hy u soo wil leyden,
Dat ghy niet van het hoogh raeckt tot een lage val:
Het padt is moeyelijck, de wegh te byster smal,
En eensaem, van de vreught en werelt afgescheyden.
6. Maer 't is een korten tijdt die men hier loopt, in 't ende
Ontfangt de werelt straf, en ghy een heerlijck loon;
Want die getrouw voleynd, ontfangt des Levens Kroon,
| |
[pagina 704]
| |
Die Godt schenckt aen die geen die recht sijn paden kenden.
7. Wat is doch 's werelts vreught daer veele sich toe wenden?
Een weynigh lust voor 't vleesch, een beul voor het gemoedt;
Een kom vol bitt're gal, bestroyt met weynig soet,
En lieffelijck vergif, een voorboo van ellende.
8. Maer 's Hemels heyl waer na de weynigste wel trachten,
Is weynigh lijdens, en een ongemeete vreught,
Die niet in schijn, maer in der daedt het hert verheught,
En het gemoedt bevrijdt van stormende gedachten.
9. 't Kruys, in 't begin te swaer, wert lichter op het leste;
De ramp en tegenspoet valt oock soo bitter niet,
Soo m' op de handen van dien trouwen Gever siet,
Die alles, wat hy doet, uytwerckt tot onsen beste.
10. Rijst op, mijn ziel, rijst op, 't is lang genoegh geslapen,
Ick sie den dagh volvoert soo ghy met Godt begint,
Soo wel, dat men daer oock niets op te seggen vind;
| |
[pagina 705]
| |
Want een Godtvreesend hert behoeft geen schoot-vry wapen.
11. Ick vrees' niet hoe dat my de Duyvel komt vervaren,
'k Ga voort, en vlucht vast uyt het godd'loos Sodoma,
En denck vast op mijn wegh, waer dat ick heenen ga:
Die my 's nachts heeft bewaert, sal my 's daeghs wel bewaren.
EYNDE.  |
|